Als ik wakker word en op internet even het nieuws wil bekijken, zie ik dat de router uitstaat, wat betekent dat de stroom eraf is. Kennelijk heeft iemand vannacht een grapje uit willen halen en de stekker eruit getrokken. De diepvries is niet geheel ontdooid, dus het is geen ramp. Onze gezamenlijke en laatste koffie, waar we nog even snel de plannen voor het voorjaar doornemen, is genoeglijk. Stel je even voor, het is 27 september en je zit om 10 uur s ’ochtends, buiten koffie te drinken. Dan is er het afscheid en gaat het richting thuisfront. Voor ons betekent dit eerst Valthe.
Dan gaat het, door een wegomlegging in één van de eerste dorpjes, al slingerend over de dijk langs de IJssel. Wat we de dag ervoor fietsten gaat het nu met de camper. Het is 1 van de laatste mooie dagen van september en iedereen wil daar nog even van genieten. Vooral voor motorrijders schijnen die slingerende weggetjes als een magneet te werken. De meest ongelooflijke capriolen worden er met die vervaarlijk jankende machines uitgehaald. Terwijl ik een stel fietsers, die hand in hand fietsen, probeer in te halen probeert ook een motorrijder mij in te halen, mijn richtingaanwijzer volledig negerend.
In Valthe aangekomen wordt onmiddellijk mijn expertise, op boten gebied, gevraagd en al snel wordt het plan geopperd om het bootje even aan een test te onderwerpen. Dus de trailer wordt achter een auto gehangen en 1 1/2 uur later varen we op het Paterswoldsemeer.
Terwijl Milan ons wijst op een naderende donderwolk, genieten wij van het snorrende buitenboord motortje.
Het leven kan verrassend opwindend en enerverend zijn.
