De afgelopen 2 dagen zijn in relatieve rust doorgebracht. Ten minste als je de satelliet problemen voor lief neemt. Als we eergisteren aankomen zijn ‘onze’ plekjes bezet. Onze plekjes zijn die plaatsen waar je televisie ontvangst hebt. Daar zijn een stuk of 4 van en eentje is er nog vrij. Maar als ik de schotel een kleine 10 minuten laat zoeken geef ik het op. Dan ontdek ik een ander plekje en verhuis de camper daar naartoe. Hetzelfde resultaat is mijn deel. Het gekke is, als je er zo betrokken met bezig bent, moet het ook lukken. Dus verhuizen we nog een paar meter. Die avond kijken we geen TV, maar drukken we er een DVD in. Gisteren is het “boekje dag”, lekker lezen en genieten van de rust. Dat is snel voorbij als we naar de Aldi moeten. Jongens, wat een tippel is dat, maar het is voor de inwendige mens en daar kun je niet tegen zijn nietwaar.
Sinds de laatste keer dat we hier waren, voordat we naar Sneek gingen, zijn hier creatieven langs geweest en hebben de boom bekleed met een breiwerk.
Sinds we, voor de vierde keer, verkast zijn hebben we een mooi uitzicht op het saunacomplex en satelliet ontvangst. En daar maken we vandaag uitgebreid gebruik van. Om 11 uur liggen we in de “Salzsauna” en genieten gedurende de dag uitgebreid. Wat ons hogelijk verbaasd is dat er steeds meer mensen met hun Smartphone de rustruimte komen binnenwandelen. Mensen lopen hier ongekleed rond en en een foto is snel gemaakt. Nu is het wel zo dat, voor tachtig procent, het publiek bestaat uit ouderen, waarbij de zwaartekracht het allang heeft gewonnen. Iemand formuleerde het ooit mooi: ”oudere mannen, het magazijn is langer dan de loop”. Dus een fraaie foto wordt het vaak niet, maar toch.
Het laatste evenement in de sauna is de zogenaamde “Klankschaal” sessie. In de sauna wordt dan op klankschalen gespeeld en zoiets kan een fijne uitwerking op het gestel hebben. Een piepstemmerig meisje, ik vertelde al eerder over haar, brengt de schalen binnen en begint, na een onverstaanbare uitleg, met het ‘bespelen’ van de schalen. We komen met zijn allen in hogere sferen en daar zouden we nu nog verkeren, ware het niet dat ze bij het “stilletjes” weggaan alle klankschalen, met donderend geraas, laat vallen. Mochten mijn mede saunazitters nog ‘boven’ zijn, door mijn lachbui dalen ook die weer af naar de rauwe werkelijkheid.
Uit het sauna raam kijken we naar een driftige oude man die zijn stroom aan het aansluiten is. Kennelijk kan hij dat niet allen af, want de gehele camperplaats moet hem assisteren. Vanuit de verte lijkt het alsof de stroom eraf is. Tijd voor ons om terug te keren naar de camper, want het voetbal, Turkije-Nederland begint en koud bier in een ontdooide koelkast is ook niet aan te raden. De stroom staat er nog op, maar de kabel ligt zo strak om onze camper dat zijn kabel op ons trapje ligt. Als ik naar hem toe wandel zie ik, dat hij nog wel 30 meter op de haspel heeft liggen. Als ik hem vriendelijk vraag of hij de kabel ‘ietsje’ anders kan leggen krijg ik het idee, dat hij, op dat moment, door een wesp wordt gestoken. Als hij dan ook nog aan de kabel begint te scheuren, om wat meer ruimte te creëren en het daarbij onder camper vervaarlijk begint te klapperen, is het klaar. De stekker gaat eruit en ik leg de kabel achter de camper langs.
Even later brengt Ali nog een plastic zakje om zijn huishoudstekkertje aan, want als het gaat regenen zit iedereen zonder stroom en dan speelt Nederland.
