De regen komt druilerig naar beneden en de donkere luchten veranderen de anders zo vrolijke camping in een trieste omgeving. Moeders, gewapend met een paraplu, komen terug van de “Crea”, de kindertjes volledig ingepakt in regenkleding en moeilijk lopend door hun ‘op de groei’ gekochte laarsjes. In deze sombere situatie vervult mij een evenzeer verdrietige gedachte van een missen. Een van onze Janny’s is niet meer onder ons en zullen wij ons leven verder moeten zonder haar.
Onze ochtenden zullen nooit meer dezelfde zijn, zonder haar vrolijke verschijning op onze ontbijttafel.
Als ik zeg dat het regent dan bedoel ik dat ook. De blonde dame die een weekje in deze tent zit kan niet zonder hoge laarzen, best wel kinky, haar tent bereiken, of verlaten.
Als even de zon zich laat zien, ontstaat er bovenop de tenten een prachtig fenomeen. Het geplastificeerde tentdoek warmt razendsnel op, waardoor het vocht gaat verdampen. Het lijkt dan alsof de tent in de brand staat.
De avond staat in het teken van de Playbackshow waarbij eerst de leiding “acte de préséance” geeft.
Direct gevolgd door onze sterren van vanavond Calin & Kyra
We kunnen spreken van een eclatant succes, hoewel de jury zich laat verleiden door een nauwelijks bewegende mond van een kleine jongen met moeder omdat dat zo vertederend is. De meesten van ons herkennen dat gevoel wel; jouw kleinkind is veruit de beste, alleen de jury is op dat moment net even met iets anders bezig, of laat zich leiden door in het geheel niet relevante zaken. Je moet jezelf dan inhouden om niet, achteraf, nog een hartig woordje met deze ‘bijziende en dove’ juryleden te spreken.
Excuses voor de late publicatie. De reden ligt in de langdurige besprekingen met de uitvoerende artiesten over de te publiceren foto’s .
