Gisteren zijn we nog even snel met de auto van Dennis boodschappen in Borger gaan doen. De familie gaat naar Albert Heijn en ik loop even voor een boortje naar de Hubo. Ons keukenraam lekt en er staat 2 cm water in. Als ik weer bij de AH aankom, staat in het aanloop pad een oudere heer zich te oriënteren. Kennelijk is hij hier voor de eerste keer. Nadat ik het een tijdje aankijk zeg ik hem “Die wurtels heuf je nait meer te kopm” in mijn onversneden Drents. De oude baas kijkt mij verbaasd aan en ik vervolg, “As joe nog ebm blieben stoan kweek je sulf wel wurtels”. Ik weet niet of hij mij verstaat, maar hij doet een klein stapje opzij. Ik kan passeren, maar een mevrouw, die wel een kar bij zich heeft, stuit op hetzelfde probleem dan ik zojuist.
Vandaag is het, naast ons op het sportveld, rommelmarkt en dat heeft op oma altijd een eigenaardige uitwerking. Romy en Oma gaan ‘even’ over de markt en Romy komt met de armen vol goedbedoelde rommel terug. Net als ik mijn opluchting een plekje heb gegeven, komt oma met een tas vol spullen aanlopen. Vermoedelijk zijn, voor het komende jaar, de kleinkinderen weer van “kado’s “ voorzien.
Zat Romy zoeven nog vredig een nieuwe armband voor opa te Loomen.
Dit wordt allemaal aan de kant gezet voor het beschilderen van een soort Cinderella en opa kan naar zijn nieuwe Loom bandje fluiten. Nu moet ik eerlijkheidshalve vermelden dat ik een aantal eisen heb voor mijn nieuwe bandje en dat blijkt iets te hoog gegrepen.
Hoogmoed komt voor de val.
