Het is vandaag zover, de ‘grote broer’ komt ook in de camper logeren. Vlak na het ontbijt staan ze voor de camperdeur. Vorige jaren kwamen de heren altijd gezamenlijk, dit jaar hebben we gekozen voor het apart logeren.
Wat er precies gebeurd is onduidelijk, maar op het moment dat papa weer naar huis wil vertrekken, geeft de jongste het op. Hij wil en zal mee naar huis. Hangend aan pa’s been en niet van plan weer los te laten, probeert hij iedereen te overtuigen dat het, wat hem betreft, genoeg is geweest. Van een lief, hertjes voerend, jongetje verwordt het kereltje tot een “niets meer goed vindend” dreinend kind.
De emoties trekken een zware wissel op het jongetje en je ziet de vermoeidheid toeslaan. We kunnen nog net naar Gieten op en neer fietsen voor de boodschappen, maar dan is het ook gebeurd.
Het regent, dus wordt het binnen zitten, of liever liggen en het liefst op het bed. En dat gaat natuurlijk nooit lang goed. Een dure tablet sneuvelt in de strijd en de tranen vloeien rijkelijk. Na de regen komt er weer wat ruimte in het kleine gemoed van het kind. Met het lekker op de fiets door het natte en gladde gras crossen en een bezoek aan de speeltuin komt het plezier weer terug.
Het bezoek aan pretpark Drouwenerzand lijkt hem en ons weer leuk!
