Het moet op deze maandag weer gebeuren, boodschappen doen. Ik vraagt mij soms af of het gewoon een uitje is, om naar Gieten te fietsen. Eerst maar even naar de Lidl om weer lekker brood te scoren. De Jumbo heeft alleen van dat zogenaamde ‘fabrieksbrood’ en dat is niet te kanen. Bij de Lidl wordt meer gekocht dan alleen brood. Oma scoort 2 badpakken en maakt de fout die iedere vrouw maakt, ze schat haar maat 2 maten te klein in. Opa, die er wel kijk op heeft, raad haar aan een 2 maten groter exemplaar te nemen. Eigenlijk wil Milan naar Borger, want daar is een Blokker en daar kun je speelgoed kopen. Als we de Lidl uitkomen maakt Milan een grap, “Ik ga even naar de speelgoedwinkel”, terwijl er niet een dergelijke winkel in Gieten bestaat. “Moet je ook geld mee?” probeer ik de grap af te maken. Maar hiermee heb ik het kwade zaad gezaaid.
In de Jumbo staat een mevrouw, bij de koeling, haar eigen tas vol te laden met allerlei spullen, wat mij de opmerking ontlokt, naar Milan toe maar wel zo dat de betreffende dame het ook hoort “Kijkt die mevrouw stopt het in haar eigen tas, dan hoeft ze bij de kassa niet te betalen” . Als door een wesp gestoken springt de vrouw op en bijt mij toe, “Maak dat kind toch niet van alles wijs” en beent, met volle tas, weg. Als blikken zouden kunnen doden, lag ik nu nog te ‘spinpoten’ in de Jumbo te Gieten.
Dat belofte schuld maakt, merk ik als Oma nog met Milan naar Borger wil fietsen. Ik kom er, gevoelsmatig, niet onderuit hem wat geld mee te geven.
Ali maakt een briljante foto, terwijl ze haar nieuwe rokje afrekent, waarbij Milan zijn nieuw gekochte aanwinsten, op een zojuist gekocht voetenveegmatje (leuk scrabble woord), uitstalt om er op die manier nog eens extra van te genieten.
Wat is het toch mooi om een kind gelukkig te zien.
