Wat een dag!
Maar laat ik eerst even iets uitleggen. Een paar weken geleden belden we met Wilfried Wagner, de beheerder van Mobilcamping Holzminden, om een afspraak te maken voor deze twee weken. Onze voorkeur is natuurlijk pal aan de Weser. Bij aankomst loopt het allemaal een beetje anders. Een dag later spreek ik nog even met Christoph, de nieuwe "inhaber". Die komt met een voorstel. We mogen een paar dagen "entlang de Weser" (langs de Weser), dan weer een paar dagen op het "terras", zo dat hier zo heet en dan, na de Pinksteren, weer aan de Weser. Wij doen niet moeilijk, dus geregeld! Tot zover de geschiedenis.
Vanmorgen komt Wilfried op mij af. "Ha, die Hollander" roept hij en slaat een arm om mijn schouder. Hij voert mij richting de Weser. Rechtsaf staat de lange rij "Weser-Platzen", links is een speciaal plekje, waar 1 caravan staat, met een vlonder ervoor. Ik mag wel zeggen, de mooiste plek van de hele Mobilcamping. Wij hebben al vaak met jaloerse blikken naar dat plekje gekeken. Wilfried wijst op het plekje, naast de caravan. "Hier kannst du stehen!" (hier kun je gaan staan) , Ik kijk hem met opperste verbazing aan. "Ab wann?" (vanaf wanneer) vraag ik nog een beetje argwanend, want Wilfried is niet vies van een grap. "Jetzt" (nu gelijk) zegt hij resoluut. Met het "heen en weer" nog in mijn achterhoofd, vraag ik. "Und wie lange?" (en hoe lang) . "So lange Du willst, überlege mit deinen Frau"(zo lang jij wil, overleg maar met je vrouw) ...... ik krijg kippenvel "Mensch Wilfried, die werd verrückt" (Tjonge Wilfried, die wordt gek).
Als ik Hoofd-plekjes meeneem naar de plek en vertel wat er zojuist is gebeurd, wandelt ze naar de receptie waar Wilfried zit: "We blijven de hele maand."
Hier het uitzicht wat we nu hebben, met de blik op de Stahler-Ufer in Holzminden. (links nog een stukje vlonder van onze buurtjes)
Zojuist komen de buurtjes naast ons terug en maken we even kennis. Ze gaan "Samstag" naar Kroatie en de vlonder blijft liggen, dus krijgen we ook geen buren naast ons.
Tot zover de positieve emotie van vandaag. Maar als ik de camper naar de plek wil rijden, raak ik met het trapje de opgestapelde stenen. Deze stenen vormen een muurtje om de mooie bloementuin van de mensen die een chalet hebben op de hoek. Ik sta nog niet op de plek of meneer komt, niet op hoge benen want hij loopt wat moeilijk met een stok, op mij afstuiven. Het vuur komt uit zijn oren. Waar ik uberhaupt autorijden heb geleerd en hoe ik ooit veilig, vanuit Nederland, hier ben gekomen. Ook zal ik de aangerichte schade als de wiedeweerga weer moeten herstellen.
Een half uurtje later ga ik nog maar even naar hem toe, om nogmaals mijn excuus aan te bieden. Als Hoofd-Wiedergutmachung ook nog met een doos Mercie chocola aankomt, is de boosheid weer verdwenen.
J.C. zei ooit, "ieder nadeel heeft z'n voordeel", maar ook het omgekeerde is waar! Want we hebben, op deze prachtige plek, geen gratis internet meer. Dus Netflix en niet te vergeten Viaplay, voor de Formule 1 races, gaat ons nu Vodafone data kosten.
Maar de plek vergoedt alles...... Met het hoofd in de wolken maken we nog een fietstocht, maar daarover later meer.
