Holzminden 2

 

Met bakken komt het uit de hemel als op dat moment de container met het afval wordt opgehaald door een grote vrachtwagen. Alleen zit deze niet helemaal dicht en dan mag je als beheerder de rest gaan opruimen.

Als de dikste bui voorbij is, lijkt het alsof aan de overkant van de Weser de heuvels in de brand staan. Natuurlijk van het verdampen van de neerslag.

Terwijl de buien als een soort "zwaard van Damocles" over onze hoofden zweven, neemt Hoofd-fietsen het besluit, dat wij toch de stalen rossen onder het kleed vandaan halen om ze de sporen te geven voor een tocht langs de Weser. Het valt ons trouwens op, dat het er hier allemaal heel groen uitziet. Zoals dit vlas, welke  wuivende in de harde wind, mooi staat te wezen.

Deze hooglanders hebben het overigens goed bekeken en proberen zo droog mogelijk te blijven onder de overhangende bomen.

De uitzichten die we, zo nu en dan, op de Weser krijgen zijn soms adembenemend mooi en tevens een heerlijk excuus om even stil te staan.

De eerste helft van de tocht hebben we het windje nog in de rug en dat helpt enorm. Niet alleen hoef je dan niet zo hard te trappen, ondanks de elektrische ondersteuning, maar de temperatuur is ook aangenamer.

Dan opeens...... houdt de weg op, weg te zijn. Het geeft een bijna luguber gevoel, zeker met die muur langs de kant opgetrokken. 

Dan ontdekken we dat aan de andere kant van de muur nog een weg heeft gelopen. Die is kennelijk onbetrouwbaar geworden door vallende rotsblokken en aardverschuivingen, die grote bomen hebben ontworteld en meegesleurd.

Als we de "Stahler Ufer" (de stalen brug) over de Weser weer overkomen, krijgen we een mooi kijkje op de "Weserplatzen" van de Holzminder Mobilcamping.