Het zijn verwarrende tijden, voor ons ouderen. Want houdt het hoofd maar eens koel, als om je heen de Engelsen terug naar huis vluchten. Bovendien sijpelen er berichten binnen, dat op de Frans-Duitse grens al controles op Corona worden uitgevoerd. Van de Engelse buren horen we over maatregelen, die uit Italië worden overgenomen, dat mensen boven de 70 niet meer met de Ferry mogen. Of dit allemaal op waarheid berust, wij weten het niet.
Vandaag gaan wij met het busje naar Oliva om nog wat inkopen te doen. Het verbaast ons dat er om 5 minuten voor 10 nog geen mensen klaarstaan. Op het laatste moment meldt zich nog een echtpaar. Als er bij camping Olé nog een echtpaar instapt is dat de gehele buit voor vandaag. Ook op de markt is het verbazingwekkend rustig en staan er ook beduidend minder kraampjes. Ook wij mijden de markt.
Bij "ons" koffietentje "El Lloc" zijn allemaal tafeltjes vrij. De eigenaar maakt met beide wijsvingers een pistool beweging naar zijn beide slapen. Hij roept Corona, Corona en maakt schietgeluiden.
Zelfs onze, immer bezige, serveerster neemt een pauze. Iets wat we in de 6 jaar dat we hier komen nog niet hebben meegemaakt.
Deze muzikant speelt zijn deuntjes voor een bijna leeg terras. De enige die zijn spel waarderen met een kleine gift zijn wijzelf. Een Zwitsers stel slaat liever, in de tijd dat wij 2 café con leche (koffie met melk) drinken, 3 halve liters Hefe Weitzen achterover en gunt de accordeonist geen blik waardig.
Na de koffie komen de boodschappen aan de beurt. Eerst slaat Hoofd-inkopen haar slag bij de Aldi, om daarna de Mercadona af te struinen.
We zijn absoluut niet de enigen. De Spanjaarden hebben hun karren tot aan de rand afgeladen en diverse schappen zijn compleet leeg.
Twintig minuten voordat het busje komt om ons weer naar Rio Mar te brengen zitten we nog even bij te komen op het pleintje voor de Spar, waar het busje altijd stopt.
Als we weer bij de camping zijn aangekomen, betrekt het weer. Maar niet alleen het weer betrekt. Ook bij ons trekt er zo langzamerhand een sluier over onze onbevangenheid.
Vandaag gaan wij met het busje naar Oliva om nog wat inkopen te doen. Het verbaast ons dat er om 5 minuten voor 10 nog geen mensen klaarstaan. Op het laatste moment meldt zich nog een echtpaar. Als er bij camping Olé nog een echtpaar instapt is dat de gehele buit voor vandaag. Ook op de markt is het verbazingwekkend rustig en staan er ook beduidend minder kraampjes. Ook wij mijden de markt.
Bij "ons" koffietentje "El Lloc" zijn allemaal tafeltjes vrij. De eigenaar maakt met beide wijsvingers een pistool beweging naar zijn beide slapen. Hij roept Corona, Corona en maakt schietgeluiden.
Na de koffie komen de boodschappen aan de beurt. Eerst slaat Hoofd-inkopen haar slag bij de Aldi, om daarna de Mercadona af te struinen.
We zijn absoluut niet de enigen. De Spanjaarden hebben hun karren tot aan de rand afgeladen en diverse schappen zijn compleet leeg.
Als we weer bij de camping zijn aangekomen, betrekt het weer. Maar niet alleen het weer betrekt. Ook bij ons trekt er zo langzamerhand een sluier over onze onbevangenheid.
