woensdag 11 maart 2020

Rio Mar 14

Het geeft toch wel weer een gevoel van vrijheid, iets gezonder door het leven te kunnen gaan. 's Avonds is het nog even een dingetje om in slaap te komen, omdat bij diep uitademen de boel nog wat gaat piepen. Een kniesoor die daar op let, nietwaar?

Het is zulk lekker weer, dat Hoofd-beweging mij aanzet tot een strandwandeling. Je verwacht dat dit type weer wel meer mensen het strand op zal lokken, maar dat valt toch een beetje tegen. Nah ja, het is ook nog maar maart.

De meeste huizen, direct aan het strand gelegen, zien er verlaten en niet onderhouden uit. Dit exemplaar is daar een uitzondering op. Het gras is keurig gemaaid, de kantjes zijn strak afgesneden en alles ziet eruit als om door een ringetje te halen.

We hebben nieuwe buurtjes gekregen, maar dat ging niet zonder slag of stoot. Om te beginnen is de maat van de camper ietsje groter uitgevallen dan de plek aankan. Eerst heeft meneer hem andersom geparkeerd, maar blokkeert daarmee de gehele doorgang en kan er geen auto meer langs.
Het is iemand uit Hannover en die taal spreekt "Haupt-platzierung" ook. Dat laatste geeft kennelijk veel zelfvertrouwen. Want wat ik nog nooit heb meegemaakt is, dat ze erop af stapt en de man vertelt hoe en waar hij zijn te lange camper moet parkeren. Er volgt een hoop gehannes met draaien en keren op de vierkante meter. Hierbij rijdt hij bijna mijn schotel ondersteboven, ware het niet dat Hoofd-aanwijzingen met een forse klap op zijn camper hem tot stoppen dwingt. Uiteindelijk staat het ding.
Overigens zijn het heel aardige, vriendelijk en rustige mensen, waar wij het, de komende veertien dagen, wel naast uithouden.