Zo, vandaag een beste klap gemaakt, qua kilometers, ruim 825 kilometers hebben we onder de wielen door laten gaan. Dat is, met pauzes, 11 uur onderweg zijn... Maar Hoofd-route is gelukkig en daar gaat het tenslotte om.
Ikzelf ben bekaf.
In Spanje hangen boven de snelweg de volgende borden:
We hebben er even op moeten studeren, maar het betekent: "Verboden ongerechtvaardigd te reizen".
Deze betekent: "Beteugel Coronavirus, blijf thuis". Maar ja, wij zijn nu juist onderweg naar huis.
Er zijn meer, maar jullie snappen het zo ook wel.
Wel nog vermeldenswaardig is, als we het stadje Oliva uitrijden, we langs en grote groep politie moeten, zwaar bewapend met stenguns.
Goed over naar vandaag.
Om 5 uur staan we naast het bed, omdat we allebeide klaarwakker liggen, lijkt het mij het beste om er vandaag een "goede klap" op te geven.
We vertrekken, om 6 uur, terwijl het nog donker is, maar even later komt de zon achter de mist tevoorschijn en maakt dit mooie plaatje.
Na 10 kilometer rijden we Frankrijk binnen, zonder enig probleem en dat verbaast ons, want we verwachten een horror scenario. Bij de Franse Tolpoort komt een agent ons controleren. Dat moet op een drafje, want wat hij niet verwacht is dat we door het 30 km/u poortje gaan. Met ware doodsverachting springt hij voor de camper. Waar we naar toe gaan, is zijn vraag. Alle namen van Nederland komen voorbij Ollande, Holland, Netherlands en Le Pays Bas, vergeten we prompt. Maar de man is uiterst vriendelijk en we kunnen door.
Peage, peage en nog eens peage, dat is ons lot voor vandaag. Maar het is een lot met het vooruitzicht van thuiskomen.
Het tanken heeft wel wat voeten in aarde. Je staat met de slang in de aanslag, maar er gebeurt niks, nada. Geen kaartautomaat te zien, maar dan ontdekt Hoofd-betalingen een juffrouw achter een loket, die driftig staat te zwaaien.
Want wat is de bedoeling.... Je dient eerst te betalen en dan mag je voor dat geld tanken. Gelukkig weet ik hoeveel de camper gebruikt en houd de kilometerstand bij. 'Want een diesel leeg rijden mag nooit', volgens de dochter van een automonteur.
Dan het plekje van nu!
Vlak achter een schattig dorpje ligt een fraai aangelegde camperplek en we staan, nu nog met alleen, met een Duits stel.
Zei ik fraai aangelegd? Dit is ons uitzicht, zolang het nog licht is. Eén klein nadeel(je) de torenklok slaat om het halve uur.
Ikzelf ben bekaf.
In Spanje hangen boven de snelweg de volgende borden:
Er zijn meer, maar jullie snappen het zo ook wel.
Wel nog vermeldenswaardig is, als we het stadje Oliva uitrijden, we langs en grote groep politie moeten, zwaar bewapend met stenguns.
Goed over naar vandaag.
Om 5 uur staan we naast het bed, omdat we allebeide klaarwakker liggen, lijkt het mij het beste om er vandaag een "goede klap" op te geven.
Na 10 kilometer rijden we Frankrijk binnen, zonder enig probleem en dat verbaast ons, want we verwachten een horror scenario. Bij de Franse Tolpoort komt een agent ons controleren. Dat moet op een drafje, want wat hij niet verwacht is dat we door het 30 km/u poortje gaan. Met ware doodsverachting springt hij voor de camper. Waar we naar toe gaan, is zijn vraag. Alle namen van Nederland komen voorbij Ollande, Holland, Netherlands en Le Pays Bas, vergeten we prompt. Maar de man is uiterst vriendelijk en we kunnen door.
Peage, peage en nog eens peage, dat is ons lot voor vandaag. Maar het is een lot met het vooruitzicht van thuiskomen.
Het tanken heeft wel wat voeten in aarde. Je staat met de slang in de aanslag, maar er gebeurt niks, nada. Geen kaartautomaat te zien, maar dan ontdekt Hoofd-betalingen een juffrouw achter een loket, die driftig staat te zwaaien.
Want wat is de bedoeling.... Je dient eerst te betalen en dan mag je voor dat geld tanken. Gelukkig weet ik hoeveel de camper gebruikt en houd de kilometerstand bij. 'Want een diesel leeg rijden mag nooit', volgens de dochter van een automonteur.
Dan het plekje van nu!
