Tarifa - Sevilla
Na een paar dagen heel veel wind, wat in Tarifa normaal is, en niet te vergeten heel veel regen hebben we genoeg afgekickt van Marokko en wordt het tijd om te vertrekken.
Gek om te beleven dat het Ali aangrijpt om Tarifa te verlaten. Later zal ze mij duidelijk maken dat Marokko voor haar, op deze intensieve manier, een volwassen portie is geweest. Ze vond het heftig, om het in haar woorden te zeggen. De mensen, het verkeer, het zand, het heeft haar meer gedaan dan ik onderweg heb gemerkt.
We gaan het er nog wel over hebben, want op deze plek in Sevilla, in een jachthaven, voelt ze zich weer op haar plaats en durft nu uit te komen voor haar gevoelens over Marokko.
Ik, daarentegen, heb genoten, genoten met volle teugen, ook al ben ook ik tegen gevoelens aangelopen die ik tot nu toe niet heb toegelaten.
Ik ben een watje en te gevoelig voor culturen, die het niet zo goed hebben als dat wij het in Nederland hebben. Ik krijg medelijden met die lieve kindertjes als ze me aankijken met hun mooie bruine ogen en wil ze alles wat ik heb geven. Hoewel iedereen mij waarschuwt dat niet te doen blijft dat gevoel.
Oke, de weg naar Sevilla is er eentje van veel regen en harde wind. Het lijkt erop dat het nooit weer mooi weer wordt. Het wordt vlakker en groener.
Ali schrikt enorm als blijkt dat er 2 Hermans schijnen rond te lopen.
De overstromingen in zuid-Spanje zijn duidelijk te merken, enorme gebieden zijn ondergelopen. Bij Ali rijst de angst dat onze camperplek ook overstroomt zal zijn, maar dat valt alleszins mee.
We hebben besloten een aantal dagen te genieten van de Rio Guadalquivir, die vanuit Sevilla richting zee stroomt met een enorme vaart. Het water is bruin gekleurd en we hebben nog niet 1 bootje zien varen, terwijl we aan in de jachthaven staan.
Morgen een bezoek aan Sevilla, de bus stopt vlak voor de jachthaven.
Na een paar dagen heel veel wind, wat in Tarifa normaal is, en niet te vergeten heel veel regen hebben we genoeg afgekickt van Marokko en wordt het tijd om te vertrekken.
Gek om te beleven dat het Ali aangrijpt om Tarifa te verlaten. Later zal ze mij duidelijk maken dat Marokko voor haar, op deze intensieve manier, een volwassen portie is geweest. Ze vond het heftig, om het in haar woorden te zeggen. De mensen, het verkeer, het zand, het heeft haar meer gedaan dan ik onderweg heb gemerkt.
Hier zit Ali mijn Jalaba te repareren in de zon, in de jachthaven op de camperplek.
Ik, daarentegen, heb genoten, genoten met volle teugen, ook al ben ook ik tegen gevoelens aangelopen die ik tot nu toe niet heb toegelaten.
Ik ben een watje en te gevoelig voor culturen, die het niet zo goed hebben als dat wij het in Nederland hebben. Ik krijg medelijden met die lieve kindertjes als ze me aankijken met hun mooie bruine ogen en wil ze alles wat ik heb geven. Hoewel iedereen mij waarschuwt dat niet te doen blijft dat gevoel.
Oke, de weg naar Sevilla is er eentje van veel regen en harde wind. Het lijkt erop dat het nooit weer mooi weer wordt. Het wordt vlakker en groener.
Morgen een bezoek aan Sevilla, de bus stopt vlak voor de jachthaven.
