Er zijn van die dagen waar je niks van verwacht en toch, achteraf, zeer productief blijken te zijn geweest. Zo gaat het in de ochtend eerst naar de Aldi en de Carrefour. Niks bijzonders dus, totdat we bij het brood komen. Want de Aldi heeft de gewoonte om maar 3 speciale broodjes per keer te bakken. Dus zijn die weg, dan moet je wachten tot er nieuwe zijn gebakken. Dus vraag ik vriendelijk aan de kassa juffrouw of we nieuwe broden kunnen krijgen. Dat duurt 20 minuten, zegt ze. De rest van de boodschappen wordt ingeslagen en ook afgerekend. Maar nog geen broden. Dus blijf ik geduldig wachten, terwijl Hoofd-inkoop de winkel verlaat. Dan komt de juffrouw met…. de verkeerde broden aanzetten. Nu is mijn Frans niet echt, wat zal ik zeggen, euh geweldig? Maar we komen eruit en ik wil de broden betalen. Een hele rij staat er nu voor de kassa, maar wat schetst mijn verbazing, ik mag doorlopen en wordt als eerste geholpen. Wie zei ook alweer dat de Fransen niet aardig zijn?
Tegen alle verwachtingen in blijft het droog, dus kunnen we aan onze klussen beginnen.
Toon Hermans zong al eens, “Wat staat daar in het struikgewas, het is een…… “ Nu weet ik het antwoord, het is Mink met in zijn handen een enorme zeis. Nee, magere Hein is het niet! De elektrische afrastering maakt kortsluiting met het natte gras en dat mag niet. Dus Mink maait de stukken onder de afrastering weg, een verschrikkelijke klus, lijkt mij.
Ik word betrapt, door de fotografe, op de maaimachine. Want na de diverse regenbuien, groeit het gras als kool. Hoewel dat laatste natuurlijk helemaal niet te maaien valt.
Op een gegeven moment springt Jikke, fotograaf van dienst, met ware doodsverachting vlak voor de aanstormende maaimachine om deze schitterende plaat te schieten. “Alles voor de kunst” roept ze enthousiast.
Baloe is weer aan zijn ba….en geholpen, wat hij had een aantal hechtingen verwijderd, dus mocht hij vandaag zich weer bij de dierenarts vervoegen. De “lampenkap” is groter geworden, maar meer licht geven ho maar!
