Herkent U dat gevoel? Je komt ergens, als gast, waar iemand achter een balie staat en bij de eerste woorden van die persoon gaan alle mogelijke haren rechtovereind staan. Mij overkomt het vanmorgen bij het inchecken op de camping Marisheem in Echt, ja echt. Die onechte vriendelijkheid, het stuit me tegen de borst. “Heeft U al een plekje uitgezocht?”, fleemt de teveel opgedirkte dame van de camping. Nu had ik al even op de plattegrond, buiten op de receptie gekeken en het valt mij op dat er wel 4 keer een nummer 1 plek bestaat, dus ik zeg, “Doe ons maar nummer één”, “Ja maar zo werkt dat niet….. meneer!” antwoordt de dame met een zwaar Limburgs accent. Die pauze, voordat ze “Meneer!” uitspreekt, werkelijk de rillingen gaan mij over m’n rug. Het komt niet meer goed, tussen ons. Wij worden de camping opgestuurd, “dan kan ik de formaliteiten alvast klaarmaken… voor U”. Maar bij terugkomst komen we pas echt in de mallemolen van een grote camping terecht. Ik zal U het allemaal besparen, maar het ene na het andere formulier moet worden ingevuld. Hoofd-inschrijving slaakt een zucht, waarop de balie mevrouw meldt dat er “even verderop een Boerencamping is, daar zullen we normaal altijd wel naartoe gaan”….. je gelooft je oren niet!
Maar we komen voor een mooie fietstocht en die gaan we maken via een knooppuntenroute.
De route gaat pal langs de uiterwaarden van de Maas en het is genieten met een grote G. ondanks dat er dreigende wolken ons op de route volgen.
Het weer klaart op en het zonnetje zorgt voor een lekkere warme rug.
De zon lokt ook deze snelheidsduivels de Maas op.
35 kilometer staat er op de teller, als we weer bij de camper terug zijn. Maar de beloning is groot, want vanmorgen is een nieuwe voorraad Perlenbacher Witbier ingeslagen bij de plaatselijke Lidl. Wat een feest!
