Het spreekwoord luidt, “Na gedane arbeid is het goed rusten”, maar dat geldt niet voor onze gastheer.
Want na gisteren een deel van zijn landgoed te hebben gekortwiekt worden wij uitgenodigd om, na de maaltijd, een avondwandeling te gaan maken.
Zo gaat het dus met z’n vijven op een wandelingetje van een een voorspelde 30 minuten. Dat het ruim een uur wordt kan de schoonheid van het landschap, waar de zon langzaam afscheid neemt van deze dag, niet wegwerken.
Want zeg nu zelf, dit soort ontmoetingen heb je in het Groningse niet veel en levert weer een prachtig plaatje op.
Vanochtend worden onze buren tijdens het tandenpoetsen, extra snel wakker, omdat ze natte voeten krijgen. Nu is dit onder normale omstandigheden al een vreemde gewaarwording, maar in een camper geeft dat toch wel een extra gevoel van alertheid. Dus wordt het kastje, onder de wastafel, vakkundig uitelkaar gehaald en blijkt een afvoerslang losgetrokken te zijn, maar kennelijk ook gekrompen, want het past niet meer. Onze gastheer brengt verlossing met een stukje slang, dus, leed geleden en opgelost.
Bijna aansluitend gaat het op de fiets, onder leiding van onze gastheer, om de omgeving nog verder te ontdekken. Via de “Voie de Verte”, waar ik al eerder over sprak, gaat het op en neer door de Franse dreven. Hier een momentopname van een tussenstop bij een minuscuul klein barretje “Chez Jannick” in Saint Cry du Bailleul.
Tevreden ploffen we, na aankomst bij de campers, in de stoel en genieten van een heerlijk koel biertje en wijntje.
