Tien minuten, voor de afgesproken vertrektijd, rollen we de camping in Albert af. Gisteren, na een langdurige zoektocht van de volgende camping, kijkt Mink ook even in het ACSI boek en komt met L’Hirondelle als voorstel. Een vakantiepark, dichter bij de snelweg en ook nog eens goedkoper. Jammer voor mijn geschiedkundige, die graag het kasteel bij de eerder uitgezochte camping, had bezocht. “You can’t win them all”.
We passeren nog een groot aantal velden met oorlogsslachtoffers en dan pakken we de Franse peage voor een aantal kilometers.
Mink voorop en het mag gezegd, hij heeft er zin in!
Het duurt dan ook niet lang of we rijden België binnen. Aan de andere zijde, Frankrijk in, wordt alle verkeer gecontroleerd, maar daar hebben wij gelukkig geen last van.
Het kost even moeite om de ingang van het vakantiepark te vinden, maar een vriendelijke Belg wijst ons de weg, “Deux fois à droite”, oftewel 2x rechts, maar, terwijl we de ingang zien, is het nog een heel eind om. Pal aan de speeltuin, waar de “mannen” zich wel thuis voelen, vinden we een plek.
Als we dan nog een aantal malen de camper verplaatsen, in verband met de satelliet ontvangst, hebben we ons plekje gevonden, compleet met picknicktafel. Kleedje erover en het voelt helemaal eigen.
Wat ik zojuist verneem is dat, vanaf hier, Jikke en Mink meer de Westelijke koers aanhouden en wij de meer Oostelijke kant van Nederland gaan kiezen. Dat wordt afscheid nemen!
