Je kunt gaan klagen over het warme weer, maar ook dankbaar zijn dat je niet meer hoeft te werken, zoals vele anderen. Wij kunnen er nog voor kiezen om op ons fietsje te stappen en een verkoelend ritje door de bossen te gaan maken. Dat laatste doen we dan ook. Als je dan zo door de Achterhoek peddelt en je regelmatig gestreeld wordt door een warme zucht wind, mag je jezelf gelukkig prijzen. We kiezen, via een knooppunten route, weer voor Winterswijk en vrijetijdshal Obelink. Vandaag lummelen we lekker door de enorme, gekoelde winkel en vinden wat we zochten.
Om eerlijk te zijn heeft mij Eega de laatste maanden een beetje geklaagd. Niet alleen over mijn, soms onuitstaanbaar gedrag, maar over het feit dat er weinig “wild” te bespeuren is, in de Zuidelijke landen. Zowel in Spanje, als in Frankrijk, heeft ze niet één konijn, hert of eekhoorntje kunnen bewonderen. Zodra we weer in Nederland zijn, komen de gilletjes weer in grote regelmaat voorbij. “Kijk, mijn hertje voor vandaag”, of, “Hé, is dat geen konijn?”. Op het fietspad ontdek ik gisteren een eekhoorn en als ze haar enthousiasme iets meer in toom had gehouden, zaten we nu nog te genieten.
Pal achter ons loopt het Keizersbeekje, dus “vernuvert” (voor niet Groningssprekenden, dit betekent vermaken) ze zich maar met Meerkoeten en Lelies.
Tot vanmiddag, een schreeuw die de rest van het dierenrijk een verlamming tot aan zonsondergang bezorgt, ontdekt ze een haas in het veld, pal naast ons. Zelfs ziet ze kans het arme dier op de digitale plaat vast te leggen, voordat het weer bij zinnen is.
Ik heb de opname nog iets kunnen vergroten, waarbij nog de angst van het dier in de ogen zichtbaar is.
Zelf ben ik redelijk handig in het gelukkig maken van een vrouw, maar tegen deze haas delf ik toch het onderspit.
