Terwijl de wind aantrekt en de camper staat te schudden, ter aankondiging van een forse onweersbui, zitten wij bij te komen van “een dagje Obelink”. Of zoals het boekje van de camping het verwoordt; “Een dagje Obelink, de allergrootste vrijetijdsmarkt op kampeer gebied en maar op 8 km afstand van de camping, een aanrader”. Tja, dan moet je dat niet plannen als Duitsland een vrije dag heeft. Als we onze fietsen tegen de gevel van het pand zetten, pal naast de ingang van Obelink, ontstaat er aan diezelfde ingang een ware opstopping. Het Duitse volk stroomt werkelijk het immens grote pand binnen. We kunnen nog net één van de laatste karren bemachtigen en dan storten we onszelf in deze chaos. Gelukkig heeft hoofd inkoop een lijstje met de meest noodzakelijke inkopen gemaakt en “speren” we werkelijk door het pand! Met als gevolg dat we na 25 minuten alweer bij de kassa staan. Lekker “sneupen” doen we een andere keer wel. Ik spreek mijn meelij uit aan de kassière en wens haar sterkte deze dag. Ze komt uit Aalten meldt ze als wij, op haar vragen, melden dat we op camping Lansbulten staan. Dit vriendelijke onderhoud levert ons een Obelink tas op, die je normaal bij een besteding van €195,= meekrijgt.
Maar het is hier een mooie wereld, temeer we een knooppunten route gebruiken om in Winterswijk te komen. Het is een aantal kilometers “om”, maar levert een prachtige fietstocht, dwars door de bossen van de Achterhoek op. “Het bloed kruipt waar het niet gaan kan!” als mijn fotografe het oude schooltje “Juliana” ontdekt. Of het schooltje, dat gebouwd is in 1914, is opgericht ter ere van de 5e verjaardag van Juliana, vermeldt de geschiedenis niet. Maar aan het gebouwtje, met nu 180 leerlingen, is nog weinig veranderd.
We fietsen bijkans over het erf van deze grote koeienfabriek en daar zal en moet een foto van gemaakt. Waarom de fotografe er een “David Hamilton” waas overheen heeft gelegd is mij een raadsel, maar het zal vast een functie hebben.
