De camping heet Le Bois des Pecheurs, het bos van De Vissers! Ozo…. Vanmorgen word ik heen en weer gesmeten tussen hoop en vrees, want de plannen zijn, bij het opstaan, nog niet duidelijk. Dat geeft een onbestemd gevoel. Zo van, ga ik in mijn camping-tokkie kledij, of ga ik in de reis-pronk. Het leven is soms een aaneenschakeling van keuzes en daar ben ik niet goed in.
De eerste stop is bij de Lidl in het stadje, wat we op deze wijze ook nog even kunnen bewonderen. Alleen is de parkeerplaats zo afschuwelijk klein, het wordt een ware crime. Keren is domweg niet mogelijk, maar ik krijg, heel even, de kans om de camper achteruit in een gaatje te prikken. Mink zet het spul maar langs de weg.
Zeer tot ongenoegen van de plaatselijke hegge knipper, want die kan er zo niet meer bij. Maar de inkopen duren hem ook veel te lang en met gevaar voor mijn spiegel zwaait hij, met een peuk in de mond, met zijn motorzaag vlak langs onze camper.
Dan, na een hoop spanning en irritaties van de overige parkeerders, kunnen we de 191 km naar de volgende camping beginnen.
Het gaat weer als vanouds, de weggetjes worden alsmaar smaller en krapper.
Het gaat zo ver, dat zelfs een ezel zich staat te verbazen dat hier überhaupt verkeer langs komt. Totdat de bijrijder vraagt, of ik wel “vermijd Peages” heb ingegeven, nou, “Nee dus!”
Op een gegeven moment stop ik toch maar even om Jikke en Mink op de hoogte te brengen. Die hebben zich al een tijd zitten te verwonderen, over de keuzes die wij maken. Nu hebben zij een speciale “camper navigatie” en die zal ongetwijfeld de “te” smalle weggetjes wel vermijden. Dus gaan zij nu voorop. Rust in de keet!
Mooi, mooi en nog eens mooi, dat is wat ik van de route kan zeggen. Het echte Franse land trekt aan ons voorbij. Nah, ja, wij rijden natuurlijk en het landschap staat natuurlijk stil.
Afgezien van de Peage die we menigmaal kruisen, doen we dat ook met de Seine en we zitten redelijk ver van Parijs.
De zon en de wolken, die schaduwen op de grond vormen, maken van het landschap een sprookjesachtig toneel.
Bij de camping aangekomen blijkt die dicht te zijn! Het is alsof de duvel er mee speelt. Vertrekken we eens “laat”, omdat de meeste campings pas weer om 14.00 uur openen, is deze om 15.30 pas weer open.
