Gisteravond eten we heerlijk pizza’s die door Ruby zijn gemaakt. Maar helaas vannacht om 3 uur ligt diezelfde pizza mij weer aan te kijken, vanuit de toiletpot. Of dat nog niet genoeg is voeren mijn darmen een concurrentiestrijd en willen ook hun steentje bijdragen. Nou dat lukt, en wel tegelijkertijd. Tot 4 uur ben ik de zaak weer in het reine aan het brengen.
Bovenstaand maakt mij tot het “huismusje” van de dag en ben ik vandaag veroordeeld tot droge toast en neutraal drinken. Ik zal vanavond de frites van Johan moeten overslaan.
Hoofd verkenner strikt voor vandaag een andere avonturier en komt met de volgende foto's terug.
De voettocht gaat naar de kern van het dorpje Saint Jean du Corail, waar zowaar de kerk een open deur heeft. Dat is een “Opportunity” die mijn latente Katholiek zich niet laat ontglippen. Mink, haar mede avonturier, laat zich het allemaal minzaam welgevallen.
In deze dagen van herdenkingen gaan Maria en de Gesneuvelde Soldaat hand in hand. Bij ons in Nederland wordt niet zo eervol als hier met onze oorlogshelden omgegaan, hier in Frankrijk zijn het nog steeds helden. Zeker in deze dagen, ten tijde van D-day 6 juni, vieren de herdenkingen hoogtij.
Ondanks deze vreedzame tijd van herdenkingen mogen de vogels niet alsnog een aanval doen op de kersen. Met gieters, plasticzakken en andere attributen worden ze dan ook op een afstand gehouden.
De rust wordt plotseling verstoord door een enorme stoet aan wielrijders die luid bellend, om aandacht te krijgen van de wandelaars, langskomen.
Snel wordt weer de rust gezocht, waar deze libelle de exponent van is.
Morgen gaat de reis weer verder en staat nu een nakend afscheid, van Johan, Ruby en Pucky, op de rol.
