Bloedheet is het al als we wakker worden en wordt het zaak het vandaag rustig aan te doen. Puffend, onder de luifel, ontbijten we, smachtend naar één enkel zuchtje wind. “Gaan we zo even een eindje fietsen?”. In eerste instantie krijg ik het idee dat mijn “sleepkabel” nu al een zonnesteek heeft opgelopen. Maar bij nader inzien is het helemaal geen gek idee, want door de rijwind krijg je prima koeling. Broodje smeren, voor onderweg, en weg zijn we. Het is inderdaad heerlijk om een zogenaamde “knopenroute” te fietsen want de omgeving is prachtig, hier in de Achterhoek.
Na een paar kilometer stuiten we op een afgesloten weg, want juist vandaag is er een wielerrit in deze omgeving georganiseerd. Het is een amateur wielerronde, dus lijkt het mij niet verstandig daar tegenin te gaan rijden. Amateurs zijn doorgaans niet bijster handig op de fiets. Als we staan te wachten tot de verkeersregelaar even de tijd heeft om ons een alternatieve route te duiden, worden we geconfronteerd door de brutaliteit en agressie jegens deze mensen. Duitsers met “Wir mussen….” Nederlanders die “wel even door kunnen rijden” en een scheldkanonnade van een automobilist, die “dit ‘gedoe’ niet kan accepteren”. Die laatste heeft zijn mooie vriendin in de auto en dan moet je wel even je mannelijkheid laten gelden. (Jezus, wat een lul!), sorry.
Wij keren, op zijn aanwijzingen en maken een prachtige tocht door de Gelderse Achterhoekse dreven van een krappe 30 kilometer.
Midden in het bos krijg ik het commando “Halt” te horen, uiteraard in veel vriendelijker bewoordingen. Ik denk aan een plaspauze en durf derhalve niet om te kijken, want mijn mede avonturier is alweer een tijdje voorbij de 21 jaren. Later blijkt dat de stop ten behoeve van deze kiek is gebeurd.
Als we weer onderweg zijn, dan opeens,…. “De Zwarte Cross!”, dat is wat hier in de omgeving, jaarlijks in juli wordt georganiseerd. Zwarte Cross zeg je? Jazeker, de Zwarte Cross is het grootste betaalde muziekfestival van Nederland en de grootste motorcross ter wereld. Op de editie van vorig jaar kwamen 220.000 bezoekers af. Het is een, naar mijn idee, bizarre mix van muziek, theater, motorcross, stunts en veel humor. Als ik mij niet vergis komt hier de uitdrukking, of uitnodiging “Zul’n wie eem brommers kieken?” vandaan.
Iedereen pikt, hier in de omgeving, er een graantje van mee, getuige de tekst uit de camping beschrijving.
Voor het vervoer naar de Zwarte Cross kunt u ook in 2017 weer gebruik maken van de huifkar voortgetrokken door een tractor van de fam. Harmsen, uit Aalten.
De heer Harmsen rijdt praktisch ieder uur vanaf de camping naar de Zwarte Cross. De eerste rit zal om ongeveer 10.00 uur 's morgens zijn de laatste rit om ongeveer 13.00 uur en 's avonds start hij weer om 22.00 uur tot de laatste rit om 01.00 's nachts.
De kosten voor de rit naar het terrein van de Zwarte Cross in Lichtenvoorde zijn € 10.00 p.p. te betalen bij het instappen met contant geld. Indien u op de afgesproken tijd en plaats weer klaar staat om te vertrekken, kunt u voor het bovenstaand betaalde bedrag ook weer mee terug.
Bij de receptie en het toiletgebouw zal een lijst hangen van de vertrektijden van de Huifkar.
Het zal nog wel een tijdje duren voordat deze heuvel diezelfde bekendheid geniet als de “bijna” naamgenoot en U bent de eerste die daar van kan getuigen.
Terug op de camping lijkt deze wel uitgestorven. Kennelijk ligt iedereen in het zwembad, van 5 bij 2 meter, de eigenlijke reden van ons bezoek aan deze camping. Gelukkig is de eigenaarszoon een goede substituut. Zeker als we bij terugkomst, vanuit de verte, uitbundig door hem worden begroet.
