Gistermiddag, alvorens we ons naar het restaurant begeven, lopen we nog even het campingpark over. Nieuwsgierig geworden door de plattegrond van het park, waarop een meer staat aangegeven.
Het restaurant is er eentje van een doorsnee camping kantine. Houten tafels met dito stoelen en alles is rondom betegeld, waardoor de enorme televisie bulderend een muziekzender weergeeft. Als we de kaart ontvangen, van de uit de kluiten gewassen beheerder van dit geheel, blijft hij klaarstaan met zijn opschrijfboekje. Dus krijg je een ge stoethaspel bij de bestelling, deels door de taal barrière, deels doordat we nog geen keus hebben kunnen maken. Eén iemand heeft weken terug haar keuze al gemaakt, want als ergens “Moules avec frites” op de kaart staat, wordt dat besteld! Eindelijk wordt deze bestelling vandaag wel gehonoreerd! De trouwe lezer ontdekt hierin natuurlijk mijn hoofd-voeding.
Ik ga voor de spareribs met frites, Mink ook, alleen is er nog maar voor één persoon, blijkt even later. Dus kiest Mink voor een aangeklede burger. Als mijn “plate” wordt opgediend, ben ik even bang dat ze de ribs zijn vergeten. Maar dan ontdek ik het vlees onder een enorme hoop “siepels”. Eerlijk, mijn oudste broer zou er jaloers op kunnen worden zo’n enorme bult gesneden uien die de homp varkensvlees verbergen. Overigens maakt broerlief ze niet gesneden klaar, maar laat ze tijdens het koken, met een laurierblaadje, onberoerd. De gemarineerde spareribs, waar ik op hoopte, zijn het absoluut niet.
Vannacht om 3 uur geniet ik, middels darmkrampen, nog even een uurtje na van al dit lekkers.
Alle plannen voor vandaag gaan de koelkast in, want het stormt bij tijd en wijle en striemende regen wordt afgewisseld met hagel en zonneschijn. Ik hang nog even een kwartiertje aan de telefoon met Hollands-Nieuwe, mijn telecom provider, want die stuurt mij een mail waarin wordt gemeld dat ik binnenkort word afgesloten. Ook weer opgelost!
Hoofd routeplanning bestudeert ondertussen uitgebreid het vervolg van de route.
