De zevende dag hier aan de Thülsfelder Talsperre en Ali vindt het genoeg. “We hebben het hier wel gezien, toch?” is dan de gehoorde inleiding in de zoektocht naar een nieuwe bestemming.
Het is warm, 30 graden in de schaduw en 33 graden in de camper, dus warmer nog dan gisteren. Dat “gehang” rond en om de camper is wel even genoeg, of zoals de buurvrouw het formuleert :”jullie hebben je camper nu wel aan alle kanten bekeken, of niet?” Ze doelt hiermee op het feit, dat we de hele dag met de schaduw mee verhuizen. Van s'ochtends van achter de camper en via naast tot aan de voorzijde van ons onderkomen.
Dat ze de zaken om hun heen goed in de gaten houdt hoeft geen betoog. Zo ontdekt Ali dat de Duitse buurman, van deze buren, met zijn chemische toilet staat te schutteren bij het afwaterputje, dat op elke plek aanwezig is. Onze achterbuur heeft een handige trechter aan zijn afvoerputje gemaakt en juist daar staat de Duitser zijn toilet in te legen. “Het is alleen maar water hoor” probeert hij ons op het hart te drukken, “alleen zit er een zakdoek bij in” . “Ja naturlich” Maar de achterbuurvrouw heeft allang ontdekt dat het er rondom het putje afgrijselijk begint te stinken naar “pispotlucht”. Ze waarschuwt deze “schijtpotleger” dan ook met niet te misverstane woorden.
Gisteren nemen we nog “manmoedig” de fiets om een rondje meer te maken. We ontdekken dit soort “Schutzkasten” her en der in het veld geplaatst en weten even niet of deze gebruikt worden om het wild te “Schutzen”of te schieten. Feit is dat we weinig wild tegenkomen, maar misschien vinden die het ook te warm.
Want schaduw is schaars in deze omgeving en als we dan ook een plekje vinden is het gelijk een excuus om even te pauzeren.
Al een aantal keer komen we, deze week, voorbij dit “Haus Waldesruh”, maar iedere keer wordt het vooraanzicht verpest door geparkeerde auto’s. Ik maak daar een opmerking over, tegen de eigenaresse en een volgende keer staat er maar één auto. Wat een weelderige bloemen tooien dit prachtige hotel uit 1949 dat in 2013 geheel is gerenoveerd.
Morgen gaat het naar het “Steinhuder Meer”
