Gister stond in het teken van het familie bezoek, want mijn ”broertje” komt ons bezoeken. Kunnen we het tegelijkertijd ook mooi even hebben over de komende familiedag, die wij dit jaar gaan verzorgen. Om half elf zitten we met een grote pot koffie en in “de pronk” helemaal klaar, maar wie zich ook meldt, geen broertje. “Hij zal het toch niet zijn vergeten?” oppert Ali. “Welnee joh, het is eerder zo dat hij het niet kan vinden” stel ik haar gerust. Toch kijk ik nog even op onze correspondentie op WhattsApp. “Ja, hoor, hij komt vandaag” roep ik blij naar Ali, “maar rond 14.00 uur”. Als ik me niet vergis, hoor ik in de camper een gesmoorde vloek, “of ik het niet even had kunnen zeggen”, of zoiets.
Precies om 2 uur wandelt broerlief het veldje op en wordt het een genoeglijke namiddag. Voor wat betreft de familiedag zijn we nog niet helemaal uit, temeer we de familie niet op al te hoge kosten willen jagen. Ook hebben we nog niet van allemaal een GO voor de aangegeven data gekregen.
