Gisteravond rijdt plotseling “onze” Duitse meneer de camperplek op. De mensen die deze blog al langer lezen weten wie ik bedoel, maar even in het kort. Een aantal jaren geleden treffen we deze meneer hier, die zich verplaatst en slaapt in een Jeep. Vanaf juni altijd in Duitsland, dan vanaf september in Denia Spanje in een caravan en vanaf januari in Afrika in jeugdherbergen. We hebben regelmatig, op deze camping, gesprekken met hem gehad over Spanje en onze plannen om daar naartoe te gaan in de winter. Het is al donker, maar toch wil ik hem even de hand schudden. Als ik hem zie schrik ik wel een beetje. Hij is oud geworden in die paar jaar dat we hem niet hebben gezien. Van een frisse fitte oudere man is hij veranderd in een ongeschoren type. Verder merk ik dat het alweer een tijdje geleden is dat hij een douche heeft genomen. In tegenstelling tot de vorige keren, dat hij nog helder van geest was, is hij nu een beetje afwezig en weet hij zich nauwelijks iets te herinneren. Het wordt dan ook een vreemd gesprek. Morgenvroeg rijdt hij weer naar Denia in zijn Jeep en ik vermoed dat we hem voor het laatst, in levende lijve, hebben gezien.
Vandaag blijft het tot 15.00 uur droog, volgens Ali, dus gaan we om 13.00 uur richting Neustadt am Rübenberge een kleine 10 km verderop. We zijn nog maar nauwelijks onderweg of iets verschuift de kleine wijzer van de klok een paar uur naar voren, dus moeten de regencapes aan.
Iemand heeft zijn caravan op een vreemde wijze langs de kant van de weg geparkeerd en het lijkt mij dat het op deze plek niet erg comfortabel slaapt. De fietsen voor op de dissel zijn, om diefstal tegen te gaan, rondom een boom gevouwen. Mensen doen ook alles voor een gratis plekje.
Schloss Landestrost is in de stijl van de Weserrenaissance gebouwd. Ik had nog nooit van deze stijl gehoord of gezien. Zo zie je maar weer je leert er altijd weer bij en dat pikken jullie lezers maar mooi weer even mee.
Het “Amstgericht” mag in deze collectie niet ontbreken. Vroeger zetelde dit gerecht in het Schloss, maar door ruimtegebrek moest uiteindelijk nieuwbouw plaatsvinden. Let wel nieuwbouw in 1903.
Aan de achterzijde, wat er een stuk moderner uitziet, is een toegang voor “Behinderte” gemaakt, waar je al slalommend jezelf naar boven moet worstelen, om vervolgens na je veroordeling, weer naar beneden te zoeven.
Ali duikt nog even de “Liebfrauenkirche” in, die in 1300 is gebouwd, terwijl ik, tot mijn vreugde, constateer dat de Musea vandaag gesloten zijn. Wat nog wel gezegd moge zijn is dat alle “highlights” op loopafstand te bezichtigen zijn.
Dan het volgende. Ik kan meer kilometers maken met de E-bike vanwege mijn afslanken. Moest ik vroeger rekening houden met een totaalafstand van max. 100 km, is 20 km per blokje. Nu fiets ik gemiddeld 27 km per blokje is totaal 135 km. Maar laat ik wel wezen, die afstanden fiets ik natuurlijk wel “achter” Ali aan, waarmee ik niets wil zeggen over de afmetingen van haar derrière.
