Twee mannen komen elkaar, op de camping, op de fiets tegen, roept de ene tegen de ander “ Es entleert Sich”. Het moet even tot mij doordringen en dan begrijp ik wat hij bedoelt. “De camping loopt leeg”.
Inderdaad staan we, sinds vanmorgen, moederziel alleen op de camperplek en dat vinden wij geen straf. Heerlijk rustig is het en daar denkt de bediening in het restaurant ook zo over. De gehele dag zitten ze bij zichzelf op het terras kopjes koffie te drinken.
Wij rijden richting Rehburg, een nietszeggend plaatsje in de gemeente Rehburg-Loccum.
Even denk ik in Rehburg dat ze op de toren een afdakje hebben gemaakt om meneer pastoor te beschermen tegen de regen als hij de vlag uithangt, maar het is ter bescherming van de klokken. Een klein afdakje voor het kleine klokje en een wat groter afdakje voor de grote klok. Het blijft er koddig uitzien.
Mevrouw de ooievaar heeft het maar druk met haar jongen. Niet dat we ze te zien krijgen, maar het geklepper verraadt hun aanwezigheid.
Na een stevige klim, waar we veel plezier hebben van onze elektrische aandrijving, komen we aan in Bad Rehburg.
Als we hier aankomen heb ik een Dejavu, “he, hier zijn we een paar jaar geleden al eens geweest” roep ik. “Jazeker” is het antwoord van Ali en ze begint in alle rust op te noemen wat er in het museum te zien is. Kijk, dat is nu het verschil tussen haar en mij. Zij weet waar we langs zijn geweest en wat er te zien is. Ali vraagt, in het vvv, of we wat kunnen eten in het restaurant ernaast, want de meeste restaurants zijn daar op ingericht. Niet in Bad Rehburg, daar verwijzen ze je naar de Italiaan in een dorpje dat 3 kilometer verderop ligt.
In Wizlar zit inderdaad, op de hoek, een Italiaans restaurant en de “Spaghetti Frutta Di Mare” en de “Tagliatelle GorgonzolaSoße” smaken daar voortreffelijk. Alleen de Maisel’s Weisse, die de bardame voor mij inschenkt, is “alcoholfrei” en dat vind ik toch een partij goor. Maar zonder mankeren maakt ze een nieuw flesje open en ziedaar, overheerlijk.
Ali haar scherpe oog voor de omgeving, (geef ze een camera en ze bekijken de wereld met andere ogen) ziet dat de kindertjes weer naar school gaan, wat mij doet denken aan de foto die ze gister maakte.
Kijk, dat je de verkeersdeelnemer attent wil maken op het feit dat de schoolkinderen hier kunnen oversteken, prima. Maar moet dat kind nu werkelijk afgebeeld worden in haar slipje? Kijken met andere ogen, dat is wat Ali de laatste tijd doet, want mij waren de borden nog niet opgevallen.
Foto's maken, onder het fietsen, ze draait haar hand er niet voor om.
Of naakte mannen op het strand, maar dan wel weer zedig achter een prullenmand, tot alles is ze in staat. (check it out).
