Welkom aan de Steinhuder zee. Ik zie alle puristen alweer met de wenkbrauwen fronsen, want waar in hemelsnaam is, midden in Duitsland, een zee? Wel, nergens! Maar het heet hier Steinhuder-Meer en dat is weer in het Nederlands een zee. We laten het hierbij, want ook hier in de omgeving kan niemand mij een sluitend antwoord geven, waarom dit een Meer/Zee is. We zitten nu tussen Mardorf en Neustadt op de Nordufer Camping.
Om 8.00 uur gaat de wekker in Thüle, want het is de afgelopen dagen zo warm geweest en dat willen we nu een beetje ontlopen bij het opruimen en inladen. Om negen uur gaat het naar Garrel, waar we een Lidl hebben ontdekt en dan naar Mardorf.
Als we de inkopen hebben gedaan en de route naar Mardorf aan het voorbereiden zijn, staat er ineens een “pipo” naast mijn raam. “Sie stehen auf meinem Parkplatz”. Ik ben met stomheid geslagen. Want als wij op een parkeerplaats bij een supermarkt willen parkeren, zoeken we altijd een plek ver achteraan. Daar is het rustiger en kan ik de camper over twee lengte-plaatsen kwijt. Ook nu staan we in een vak, waar in de verste verte niemand geparkeerd staat. Even krijg ik het gevoel dat ergens camera’s staan opgesteld, om zo mijn reactie vast te leggen, die dan later weer in een soort TV programma als “Verstehen Sie Spaß” te zien zijn. Ali voelt de spanning, die de botheid van deze figuur bij mij oproept en probeert de situatie te redden met “wir gehen gleich”. Ik kijk nog eens om me heen. Nergens een bord waarop staat dat het deze baardaap zijn plek is. De contramine begint zich bij mij op te bouwen en krijg de neiging nog een kwartiertje te blijven staan. “Ja, sehen Sie, Ich stehe hier immer auf Freitag mit meinem Hänchen.” Mijn bloed daalt in ijltempo naar een lagere temperatuur en kan de lol er nu wel van inzien.
Het in onderweg warm, heel warm, maar gelukkig voert de route ons voor een groot gedeelte langs schaduwrijke weggetjes. “Vermijd Snelwegen”, het is DE oplossing als je door Duitsland reist. Je hebt wat langer werk, maar komt door de meest prachtige dorpjes en stadjes.
Dit is ook de periode van de zogenaamde “Ernte Festen”, die op de meest ludiek manieren worden aangekondigd, want Augustus en September zijn bij uitstek de Oogstmaanden hier In Duitsland.
Mardorf laat zich erop voorstaan dat ze belangrijk in de zeilwereld zijn, maar ja zo’n zee moet je uitbuiten nietwaar?
We worden op de camping ontvangen door een “omvangrijke” balie medewerker, waar bij voorbaat al stoom uit zijn oren komt bij het arriveren van een nieuwe gast. Als ik om Wlan vraag, dit is WiFi, maar dan in het Duits, begint hij amechtig te kreunen. Dat is allemaal veel te moeilijk en alleen één iemand kan dat regelen, maar die is er nu niet.
Hoe moeilijk kan zoiets zijn, denk ik bij mezelf. Maar 3 uur later heb ik eindelijk “het Brein” aan de balie, nadat ik hem achter zijn koffie vandaan heb gehaald. Wel laat ik kort zijn. Als U, beste lezer, een bankrekening zou aanvragen, zo ongeveer gaat deze procedure in z’n werk. Steeds weer verdwijnt “het Brein” naar achteren en komt dan weer terug met een nieuw formulier. Kortom, Hemeltjelief, ik begin “omvangrijk” te begrijpen.
Trouwens, het is een GEWELDIGE WiFi verbinding, sneller dan we thuis hebben.
Om 8.00 uur gaat de wekker in Thüle, want het is de afgelopen dagen zo warm geweest en dat willen we nu een beetje ontlopen bij het opruimen en inladen. Om negen uur gaat het naar Garrel, waar we een Lidl hebben ontdekt en dan naar Mardorf.
Als we de inkopen hebben gedaan en de route naar Mardorf aan het voorbereiden zijn, staat er ineens een “pipo” naast mijn raam. “Sie stehen auf meinem Parkplatz”. Ik ben met stomheid geslagen. Want als wij op een parkeerplaats bij een supermarkt willen parkeren, zoeken we altijd een plek ver achteraan. Daar is het rustiger en kan ik de camper over twee lengte-plaatsen kwijt. Ook nu staan we in een vak, waar in de verste verte niemand geparkeerd staat. Even krijg ik het gevoel dat ergens camera’s staan opgesteld, om zo mijn reactie vast te leggen, die dan later weer in een soort TV programma als “Verstehen Sie Spaß” te zien zijn. Ali voelt de spanning, die de botheid van deze figuur bij mij oproept en probeert de situatie te redden met “wir gehen gleich”. Ik kijk nog eens om me heen. Nergens een bord waarop staat dat het deze baardaap zijn plek is. De contramine begint zich bij mij op te bouwen en krijg de neiging nog een kwartiertje te blijven staan. “Ja, sehen Sie, Ich stehe hier immer auf Freitag mit meinem Hänchen.” Mijn bloed daalt in ijltempo naar een lagere temperatuur en kan de lol er nu wel van inzien.
Het in onderweg warm, heel warm, maar gelukkig voert de route ons voor een groot gedeelte langs schaduwrijke weggetjes. “Vermijd Snelwegen”, het is DE oplossing als je door Duitsland reist. Je hebt wat langer werk, maar komt door de meest prachtige dorpjes en stadjes.
Dit is ook de periode van de zogenaamde “Ernte Festen”, die op de meest ludiek manieren worden aangekondigd, want Augustus en September zijn bij uitstek de Oogstmaanden hier In Duitsland.
Mardorf laat zich erop voorstaan dat ze belangrijk in de zeilwereld zijn, maar ja zo’n zee moet je uitbuiten nietwaar?
We worden op de camping ontvangen door een “omvangrijke” balie medewerker, waar bij voorbaat al stoom uit zijn oren komt bij het arriveren van een nieuwe gast. Als ik om Wlan vraag, dit is WiFi, maar dan in het Duits, begint hij amechtig te kreunen. Dat is allemaal veel te moeilijk en alleen één iemand kan dat regelen, maar die is er nu niet.
Hoe moeilijk kan zoiets zijn, denk ik bij mezelf. Maar 3 uur later heb ik eindelijk “het Brein” aan de balie, nadat ik hem achter zijn koffie vandaan heb gehaald. Wel laat ik kort zijn. Als U, beste lezer, een bankrekening zou aanvragen, zo ongeveer gaat deze procedure in z’n werk. Steeds weer verdwijnt “het Brein” naar achteren en komt dan weer terug met een nieuw formulier. Kortom, Hemeltjelief, ik begin “omvangrijk” te begrijpen.
Trouwens, het is een GEWELDIGE WiFi verbinding, sneller dan we thuis hebben.
