Vandaag gaan we boodschappen doen in Garrel, dat een kleine 8 kilometer van Thüle ligt.
Het enige noemenswaardige feit van Garrel is, dat er in 2000 het “Europees Schutterstreffen” plaatsvond, waarbij duizenden schutters van schutterijen uit heel Europa elkaar hier ontmoetten. Garrel is, naast een Lidl, ook in het bezit van diverse varkensboerderijen. Tenminste, dat maak ik op uit de penetrante geur van varkenspis, als we koffie gaan drinken, ergens midden in het stadje.
Het wordt warm, als we de terugweg aanvangen. Het is een vochtige warmte en uit het bos komt, vermengt met de varkensgeur, de penetrante geur van vochtig humus ons tegenmoet. Op de camping springen we snel onder de douche, om het klamme zweet af te spoelen. Ali doet een wasje en dan installeren we ons, onder de luifel, voor de camper.
Plotseling zien we een Vietnamees uitziende dame op haar slippertjes voorbij sloffen. Kennelijk is ze op zoek naar een toilet, want aan alle deuren wordt even gevoeld of deze open zijn. Nu dien je een sleutel te hebben van het toilet en kennelijk is de dame daar niet van op de hoogte. Maar dan denkt ze een toilet te ontdekken, want de deur voor het legen van het “Chemische Toilet” is open. In mijn gedachten zie ik het kleine vrouwtje, in gehurkte houding, boven het Chemisch toilet zitten om daar haar behoefte te doen.
Even later komt Frau Wilken, de eigenaresse van de camping, langs. Als ik haar vertel dat de Vietnamese haar behoefte op het Chemisch Toilet heeft gedaan, smeekt ze ons om het deze buitenlanders alstublieft uit te leggen, hoe één en ander werkt. Als ik haar vertel dat restaurant-houders in Nederland hebben ontdekt dat deze mensen op de toiletbril gaan staan, om zo hun behoefte te doen, slaat de paniek toe. “Ik moet morgen maar een extra schoonmaak ploeg laten aanrukken.”
Even later loopt ze met een Vietnamese meneer, aan de hand, naar het toiletgebouw. Omstandig legt ze hem, in het koeterwaals Engels, uit hoe hier de toiletten gebruikt dienen te worden. Als ze even later langsloopt, steekt ze geruststellend haar duim, naar ons, in de hoogte.
Zo dadelijk arriveren er rond de 20 Vietnamezen, op de fiets. Frau Wilken is, hopelijk, klaar voor deze cultuurshock.
