Zaterdag wordt de camper ingepakt en ik mag wel zeggen dat alle credits naar Ali gaan, want laten we eerlijk zijn, vrouwen zijn daar veel beter in. Nog eerlijker, ik vind het ook wel lekker...... Zelfs de fietsen gaan alvast achterop en dat is voor Ali het sein om vannacht ook maar in de camper te slapen. Ik slaap, de nacht ervoor altijd heel onrustig en ben constant waakzaam en hoor ook nog eens alles.
Heeft het geholpen? Nou, de wekker staat op half zeven, maar ik word om 5 uur wakker en probeer nog even in te slapen. "Heb ik nou de wekker wel gezet, zul je net zien van niet en worden we om half negen pas wakker..." Dit soort gedachten spoken vanaf 5 uur door mijn hoofd. 20 minuten later hoor ik naast mij een "wakkere" ademhaling. "Ook wakker" vraag ik zachtjes. Het antwoord is bevestigend en ik stap alvast uit bed. Ontbijt klaarmaken, als ik uit het bed hoor, "Waar heb je de campersleutels? "In mijn zak van het vest!" Het zelfvertrouwen spat van deze zin af, vind ik zelf.
Maar op het moment van vertrek.... je raadt het al, sleutels nergens te vinden. Het hele huis wordt door gezocht, ik ga met de zaklantaarn rondom de camper speuren... een lang verhaal kort... Met maar 1 paar sleutels vertrekken we, weliswaar een uur en kwartier later, maar met ontbijt, wat wij normaal in een halfuur tot een uur doen.
Oke, onder het rijden, schiet mij ineens te binnen: Ik heb ze opgehangen waar we dat altijd doen, als we onderweg zijn. Ach ja, het zal het begin van de onherroepelijke aftakeling zijn.
Natuurlijk is het nog aarde nacht en ik moet bekennen, in het donker rijden is niet mijn favoriete bezigheid. Maar het is rustig op de weg, dus dat helpt wel weer mee. Via de radio horen we dat er in het zuiden sneeuw valt, dus we houden ons hart vast, hoe dit in de Ardennen gaat zijn.
Vlak voor Maastricht begint de natte sneeuw te vallen.. maar is ook snel weer voorbij.
Even later volgen de Ardennen en daar ligt al lekker veel sneeuw, dus dat belooft nog wat als we wat hoger komen.
Feeëriek is de juiste benaming voor deze berijpte bomenrij, maar wat ook al een beetje zichtbaar wordt, is de dichttrekkende mist.
De mist wordt steeds dikker en nu doet zich het volgende fenomeen voor.
Een deel van de auto's voert hier heel netjes hun mistachterlicht, zoals het hoort, nietwaar? Maarrrr er zijn chauffeurs die helemaal geen achterlichten voeren, dus eigenlijk zonder licht rijden. Deze mensen hebben een automatische lichtschakelaar in hun moderne voertuig en dan ben je als bestuurder vrijgepleit van al je verantwoordelijkheid, toch? Werkelijk, levensgevaarlijk en sterker nog, onverantwoord. Gelukkig rijden wij niet harder dan 90 km/u dus ergens achterop rijden komt "nicht im Frage." Maar we zien een aantal momenten.... tja, het zal maar pal voor je neus gebeuren.
Dan nog even een kunstzinnige uiting van mijn fotograaf,, in opdracht, inlijstwaardig, denk ik zo!
Oh ja, het vriest hier 5 graden en de gevoelstemperatuur is volgens de meteologen -9 graden. Morgen dus eerst maar even ramenkrabben, waarvan we vanmiddag al een voorproefje kregen, want de ruitensproeier vloeistof bevroor op een geven moment al.
Morgen naar de Wijnboer voor een overnachting!
