Vandaag is het Marktdag en die kunnen/mogen we niet overslaan. Nu vraag ik mij wel af, waarom niet, als je toch geen groente en/of fruit koopt.
We zijn nog maar nauwelijks op de markt, oftewel bij het allereerste kraampje en het wordt mij al duidelijk. Kijk rechts op het kraampje het €10,- bordje en dat geldt voor alle waar die in deze kraam hangt. Die €10,- is psychologisch gezien een waarlijke vondst, sta ik mij minstens 10 minuten te bedenken, terwijl Ali zich aan haar kooplust overgeeft. Kijk, €10,- is een prijs waarvan je denkt, "dat is geen rommel" maar juist heel, heel, goedkoop. Je bent een dief van je eigen portemonnee als je daar niet iets koopt.
Het kleurenpalet vult mij met vrees en als ze dan ook met de "buit" naar buiten komt. Ik ben inmiddels weer op mijn wacht-stek gaan staan. Ik kan mijn afkeer van die vaal paarse kleur niet onderdrukken. Ze koopt uiteindelijk niets.
Had ik het zojuist over de psychologische prijs van €10,-. Als het nog goedkoper wordt komt er geen kop meer in de kraam.
Op iedere markt vind je wel een dergelijke "Paradijsvogel" die zich, op welke wijze ook, wil onderscheiden van de rest van het gepeupel.
Vanuit de verte hoor ik al het virtuoze gitaarspel van deze jongeling. Hij wordt ondersteund door de baspartij en het authentieke handgeklap, wat de Spaanse muziek zo onderscheid en wat hij mengt met zijn werkelijk fenomenale improvisaties. Bij vertrek kan ik het niet laten om mijn appreciatie te laten merken, buiten de €2,- om, met een bescheiden eenmansapplausje.
Terug naar de werkelijkheid. We wandelen naar de Chinees, want er moet een nieuwe "Espejo de Bicicleta" (fietsspiegel), antislip mat en een rugzakje worden aangeschaft. Die laatste zijn we vergeten en is toch wel handig bij het doen van inkopen.
Hoewel er mensen zijn die zo'n rugzak voor heel andere doeleinden inzetten. Als ik deze foto plaats verwonder ik mij over de vreemde stand van de rugzakdrager zijn rechter voet. Ik probeer het na te doen. Ik weet het is zinloos want mijn nieuwe knie verhindert deze exercitie.
