Het is zo'n dag waarin je je beseft dat je jezelf gelukkig mag prijzen. Want als ik kijk waar ik vorige week stond? Ja, ik weet het in Groningen, maar ik doel op mijn gezondheid. Ook die is niet veranderd, maar de verwachtingen waren toen compleet anders. Nu lopen we hier in Spanje, in de verwarmende zon, die zowel in lichaam als geest een prettig gevoel veroorzaakt. Is het een geluksmoment, ik denk het wel. Hebben we vandaag iets bijzonders gedaan? In het geheel niet!
Het voelt fris aan in de camper, als we wakker worden. Buiten is het 7 graden, niet echt warm en binnen haalt de thermometer niet de 10 graden. De kachel gaat aan en de elektrische blazer, want we hoeven niet extra voor de stroom te betalen. Zo zijn wij Nederlanders ook wel weer. Terwijl Ali nog even wacht op een verwarmde camper, zet ik de zender even aan en tref een station uit Denemarken. OZ24FX een speciale roepnaam, wat in het wereldje een "Special Event" call wordt genoemd. Als ik vraag waarvoor, krijg ik het simpele antwoord omdat de nieuwe koning van Denemarken Frederik X is, oftewel Frederik de 10e die op 14 jan jl. tot koning gekroond is.
Tenslotte is Denemarken de oudste monarchie van Europa. De huidige Queen Mary is afkomstig uit Australië. Ze ontmoeten elkaar op de Olympische Spelen in Sidney.
Zo genoeg over een simpele radio verbinding vanuit Spanje met een Deense amateur, die een speciale roepnaam heeft aangevraagd.
Wij ontbijten, als de camper is opgewarmd, om aansluitend nog een bakje koffie te drinken, want vandaag wandelen we naar de Mediamarkt en daarna(ast) naar de Lidl, een kleine 1,5 km vanaf de camping.
Met het zonnetje op de rug is het een genoeglijke wandeling door de buitenwijken van Lloret de Mar. De Mediamarkt heeft niet wat wij zoeken, een verlengsnoer en een USB hub, dus wippen we nog even bij de naastgelegen Chinees binnen. Ik heb al eens uitgelegd dat dit een ander soort Chinees is.
Door naar de Lidl. Het is er zo druk dat het bij de ingang volledig vastloopt. Met alle benodigdheden gaan we naar de kassa. Het is even geduld oefenen, maar daar denkt een Spanjaard geheel anders over. Als ik hem niet een aantal keren afkeurend aankijk, zou hij kans hebben gezien om Ali, met kar en al, ondersteboven te drukken. Ik moet hartelijk lachen om de man zijn ongeduld, dat hij vervolgens botviert op zijn ega. Kennelijk staat hij hier niet op vrijwillige basis....
Het zijn er veel, de boodschappen dan. Dus nemen we halverwege even een kleine pauze. De jaren gaan meetellen, maar ons hoor je niet klagen.....
Bij terugkomst ga ik nog even studeren, terwijl Ali het zonnetje buiten opzoekt. Maar dat is kennelijk, na een tijdje toch te fris, dus komt ze weer naar binnen en verkneukelen wij ons met een Netflix serie.
Dat is mede de reden van deze verlate blog.
