Het eten was gisteravond min of meer een succes. Allereerst was het "menu" nu niet alleen €2,- duurder, maar de wijn, die er anders bij inbegrepen was, moet nu apart betaald worden. Niet onoverkomelijk, maar toch. We bestellen allebei de Tomaten Crème soep. Werkelijk overheerlijk! De verschillende gegrilde vissoorten zijn ook lekker, al vindt Ali dat zijzelf de Tonijn lekkerder klaarmaakt. Deze was inderdaad een beetje te lang gegrild, waardoor hij/zij te droog wordt. Terwijl wij zitten te eten, zien we steeds, vooral Engelsen, geld in dat zwarte apparaat, achter de glazen, schuiven, waarna er een handvol munten uit rammelen. Het blijkt een betaalmachine te zijn waar je contant, dus al je zwarte geld, kwijt kan raken. Voor Engelsen een uitkomst, want de drank rekeningen zijn niet mals. Je ziet ook de één na de ander met "de piepen vol" het etablissement verlaten. Zowel mannen als vrouwen.
Oh, ja, zo worden we genoemd, als we een tafel reserveren. Met een beetje moeite zie je De Visser staan. Dit staat dan op je gereserveerde tafeltje. We kunnen met gemak, op deze manier, ons incognito op de camping presenteren.
Dit zijn de bustijden naar Castellón, die ik in opdracht fotografeer. Binnenkort gaan we kennelijk naar die mooie typisch Spaanse stad.
We wandelen vanmiddag naar de boulevard, om nog even extra te genieten van het strandleven. We zijn niet de enigen.
Her en der zitten groepjes mensen te genieten van deze prachtige middag en hebben het, gezien de rijk gevulde dranktafel, goed naar de zin.
Als wij voor de camper zitten, om te genieten van de overvloedige zon, zien we een stijgend aantal mensen met een handicap langs komen. De een heeft een stok, nog weer een ander maakt gebruik van een rollator, of zelfs een scootmobiel. Als ik eraan denk zal ik proberen wat van deze vermeende ouderdomsslachtoffers vast te leggen.
