Lloret de Mar 2

 

Ja, als U nog eens goed kijkt, daar bij de verste boom. Inderdaad wilde zwijnen die de afvalbakken aan het leegeten zijn. Vannacht, het is 4.30 uur, word ik wakker en hoor ik de buren druk bezig om hun spul bij elkaar te zoeken. Er is de afgelopen dagen nogal wat gedronken, want ik hoor luid gerinkel van lege flessen.... Dan word ik pas echt wakker... dit zijn niet de buren, dit is heel iets anders. Ik stap van bed en kijk verschillende richtingen op, als ik ineens aan de overkant van het pad een gedrocht zie lopen.

Een tweede sukkelt er achteraan en even denk ik dat ze verdwenen zijn. Ik kruip weer achter de warme derrière van Ali. Toch blijf je luisteren en opeens zijn ze er weer en knabbelen nu aan een andere afvalzak, achter ons. Zaklantaarn erbij en een foto maken, maar buiten waag ik mij maar niet, gezien de wilde verhalen die de ronde doen over wilde zwijnen.

Vanmorgen heb ik heel even contact met mijn mede zendamateurs in Groningen, maar de verbinding is niet best en al gauw geven ze het op. Dat kan niet gezegd worden van PD5LX, Rob uit hunebedcitty Borger. Ik hoor hem wel, maar hij mij niet, jammer genoeg. De verticale antennes staat nu omhoog, met een beduidend beter SWR, dus blijft het hopen op betere verbindingen.

Na de koffie wandelen we het stadje in. We zijn vroeg en tot grote vreugde van Ali is de kerk open. Vanuit mijn vaste plek, linksachter in de kerk, kan ik hele kerk overzien terwijl Ali rondstruint. Klokslag, werkelijk bij de eerste slag, worden we eruit gebonjourd. De mevrouw, rechts staat daar haar verdriet te verwerken, heel aandoenlijk. Voor ze de kerk verlaat, staat ze haar ogen droog te maken, want ja, verdriet is persoonlijk, daar hebben anderen niets mee te maken, zal haar gedachte wel zijn.

Hoe mooi zelfs de gebouwen naast de kerk wel niet zijn hier in Lloret de Mar? Nou, hier een klein gedeelte ervan, het is werkelijk een plaatje om te zien.

Naar de bakker....., vermakelijk trouwens, om te zien hoe dit bij dit kleine bakkerswinkeltje gaat. Twee dames achter de toonbank, waarvan eentje het gekochte alleen mag aangeven maar niet afrekenen. Een jonge dame heeft al een bestelling geplaatst en het ligt klaar, maar deze dame is eerst heel druk met haar telefoon. Wat is er nu belangrijker, dat er 6 mensen op jou staan te wachten of een bericht op Snap, nietwaar? We lopen nog even door naar de zee. Het water staat hoog, heel hoog. Er is geen fatsoenlijk strand meer te zien. Hopen op betere getijden.

Oh ja, het is buiten, in de schaduw, 16.3 graden, in de camper 22.8 graden en in het zonnetje ruim 23 graden.

Dan is het geen straf om de camper "even" helemaal schoon te maken. Ooh.... terwijl ik dus met mijn hobby bezig ben staat Ali onze camper weer toonbaar te maken, want hij was heel, heel vies.......