Pont a Mousson

 Om 6 uur gaat het klokje van gehoorzaamheid over.... en als ik uit bed spring, nou ja, kruip, komt de herinnering met een enorme klap binnen. "Hemeltje, dat is ook zo, ik ben ziek!" Tijdens ons verblijf op Schiermonnikoog heb ik een of ander virus opgelopen. Nee, geen Covid 19, maar kennelijk een verkoudheid. Hoesten en de neus die gaat dichtzitten. Mede een reden om de zon om te gaan zoeken.

Oh ja, ik moet even een mededeling doen. Ik ben bevorderd, wat inhoudt dat ik geen "Hoofd" meer boven me heb en mag ik Ali met naam en toenaam gewoon gebruiken. Ik weet dat er mensen zijn die de formulering "Hoofd van alles" wel leuk vonden, maar helaas.....

Want Ali, ja zo heet ze, kamt met hetzelfde euvel van verkoudheid. Wat trouwens op Schiermonnikoog al heftig was. 

Diverse keren was ik, 's nacht, in de veronderstelling dat er zeehonden waren aangespoeld, maar als je 3 hoog zit is dat zeer onwaarschijnlijk. Het bleek mijn zieke bedgenoot te zijn. Of ik het van haar heb overgenomen? Ik sluit niets uit, maar kan het niet bewijzen.

Terug naar de trip van vandaag. 7.50 uur start ik de camper en gaan we onderweg. We mogen rustig zeggen dat het een natte boel is, buiten de camper. Want binnen is het nog steeds droog dankzij de diverse luikreparaties. So far so good, zullen we maar zeggen.

Het is zelfs zo vreselijk nat en donker, dat zelfs de herten een droog heenkomen gaan zoeken via de zogenaamde Ecopassages.

De ruitenwissers maken vandaag overuren door de niet aflatende regen, de hele dag. 

Luik is altijd een beetje een bottelnek. Jaren geleden mochten we met onze camper nog door Liege, maar dat ligt achter ons. Met een grote boog cirkelen we om het centrum, maar desalniettemin is het nog overal maximum 50 km per uur. Ze hebben er ook nog een Traject controle van gemaakt, dus voorzichtigheid is geboden.

Maar gelukkig word ik regelmatig, door mijn lieftallige bijrijder, erop geattendeerd dat ik te hard rijd. Gelukkig geeft TomTom dat ook al luidruchtig aan.

Ik moet ook nog even zeuren over sommige medeweggebruikers. Een aantal meent dat de berijders van de hoofdweg wel zullen remmen of uitwijken. Nu rijd ik constant 90 km/u via de Cruise Control en de andere autorijders mogen 100 km/u. Even zo vrolijk blijven ze pal naast je rijden om vervolgen te gaan zwaaien, ik groet dan vriendelijk terug. Wijk ik wel uit, als er ruimte is, zijn deze weggebruikers niet te beroerd om vrolijk rechts in te halen en met hun voiture pal voor mijn neus op "Hun" baan te  te gaan rijden, met natuurlijk net geen 90 km/u

Ali maant mij dan steeds weer tot rust, want alleen kalmte kan U redden. Het is zo'n wijze vrouw, toch?

We staan nog niet stil of mijn fotograaf spring uit de camper om voor het nageslacht haar mooiste uitzicht vast te leggen. Gelukkig staan we hier al 10 jaar, dus de meesten zullen deze plaatjes wel herkennen.