zaterdag 21 januari 2023

Lloret de Mar 6

Vandaag precies een week geleden zijn we vertrokken uit Groningen. Kwart over 6 ging toen de wekker! "Ja, ja, dat had je vorige week ook al gemeld!", hoor ik jullie denken. Wel vanmorgen gaat diezelfde wekker vandaag nog een keer! Nu kan ik een hele boom over vrouwen en techniek gaan ophangen, maar ach, laten we het erop houden dat ik ook wel eens een steekje laat vallen, nietwaar? 

Over steekjes laten vallen gesproken? Voor ons staan een paar verse bezitters van een prachtige Mobilvetta DICAR. Het zijn ontzettend aardige mensen, die reuze trots op hun camper zijn. Ik mag even binnen kijken en hij ziet er prachtig uit. Meneer heeft zijn zaak, een soort SRV bedoening, verkocht en heeft gelijk maar een prachtige camper aangeschaft, vertelt hij trots. Zijn vriendin is iets minder enthousiast, want het ding kan niet voor hun deur staan, want hij is te groot! Ze oriënteren zich via Google Maps en zo vinden ze ook hun campings. Ze verbaasden zich al dat er zoveel camping in Frankrijk dicht zijn, in deze periode. "Hoe doen jullie dat dan?", is hun vraag. Daar zijn apps voor, of ASCI boeken met plaatsen en korting. We zien dat hun oren staan te flapperen. Niks van dat alles. Waarom ik zo'n rode sticker op het raam heb? "tja, dat is een zogenaamd  "milieu vignet". Dat is ook verplicht in Nederland, België, Frankrijk en Spanje." Tussen neus en lippen door, vertelt meneer ook nog even dat hij zijn paspoort thuis heeft liggen samen met het Peage vignet. Wij vallen van de ene in de andere verbazing hoeveel sloten ze voor zichzelf kunnen creëren waar ze in kunnen vallen. Morgen gaan ze weer naar huis, maar dan via Parijs (waar "milieu zones" zijn), want dat is volgens Google de kortste weg?!?! Oh ja, we hebben zo ook maar even verteld dat je met een camper maximaal 100/110km/u mag rijden in plaats van 130 km/u, want zo hard heeft hij hiernaartoe gereden.

Het mooie kerkje is vandaag open en dat laat Ali niet zomaar voorbij gaan. Van binnen is het kerkje sober ingericht. 

Neemt niet weg dat mijn fotografe nog wel een paar mooie plaatjes kan schieten. Het is trouwens, zo nu en dan, schrikken. In een zijbeuk zijn ze aan het werk en met het verschuiven van bijvoorbeeld een ladder ontstaat er een oorverdovend lawaai, wat heerlijk luid door de kerk galmt.


Als Ali door de kerk struint, zit ik meestal linksachter op een bankje en geniet, normaal, van de rust. Toch ontdek ik een leuk hoekje, waar je zelf kan uitkiezen voor welke kerkelijke figuur je een kaarsje wil opsteken. De kaarsjes zijn hier uit een automaat te halen, uiteraard tegen betaling, maar je kan natuurlijk ook je eigen waxinelichtje meebrengen, das goedkoper (iets rechts van het midden). Je kunt ook lange kaarsen meebrengen, maar ja, die blijven niet staan, jammer.