Vanmorgen is het fris, maar wat mij verbaast is dat onze Duitse buurman zijn autoruiten staat te krabben om ze ijsvrij te maken. Begrijpen doe ik het niet, want de thermometer in de camper geeft buiten 2 graden aan. Maar goed, ik zie het met mijn eigen ogen. Alleen jammer dat ik, voordat ik ben bekomen van mijn verbazing, te laat ben om een foto te maken.
Even voor negenen rijden we van de camping af, tenminste, als niet iemand zijn, of haar auto voor de uitgang en winkel heeft geparkeerd. Er staan een paar mensen in de kampwinkel, dus claxoneer ik maar een keertje. Geen enige reactie is mijn deel, totdat er uit de receptie van de camping een mevrouw staat te zwaaien. Een paar minuten later komt iemand aansloffen, die geen enkele haast aan de dag legt. Ze kijkt me aan alsof dit de gewoonste zaak van de wereld is.
Oke, we zijn onderweg en eigenlijk is dit wel het mooiste deel van Spanje om doorheen te rijden. Natuurlijk helpt het zonnetje daar ook wel een handje aan mee. Buiten is het 14 graden, maar achter glas, in dit geval acrylaat, is het heerlijk toeven. Het wordt zelfs te warm en moet het vest uit.
De "viento fuerte lateral" (sterke zijwind) speelt mij nog wel even parten, maar dat was wel te verwachten, gezien de laatste dagen met harde wind.
Als we de bergrug van Benicasim naderen openbaart zich een prachtig beeld van de bewolking, die boven de bergtoppen blijft hangen.
Mijn fotografe kan nog net een sinaasappel boomgaard vastleggen, als we verder naar het zuiden komen. Het valt op dat andere jaren er meer vruchten aan de bomen hingen.
Nog net een beetje in een opkomende zonnetje manifesteert zich het slot van Peniscola, waar we jaren geleden al een keer binnen zijn geweest.
Met de spreekwoordelijke klap op de vuurpijl, als we de "Route del Costa", naar Benicasim nemen, krijgen we dit uitzicht vanaf de weg.
Elf uur is het, als we ons aanmelden en dat geeft altijd een beetje ongemak bij de receptie. Normaal kun je je aanmelden vanaf 17.00 uur, maar wij behoren tot een soort selecte groep, doordat wij hier al 10 jaar komen en dan zien ze dat door de vingers. Bovendien reserveren we deze camping altijd een jaar van tevoren. Het is zo druk dat een Duits stel, die zich ook aanmelden, niet meer terecht kan op de camping. "Maar Uw collega zei gisteren", probeert mevrouw nog, "Ja, dat was gisteren" is het vriendelijke antwoord van de receptioniste. Wij staan de eerste nacht op een andere "Parcela Premium", om morgen naar een prachtige plek te gaan.
