woensdag 18 januari 2023

Lloret de Mar 3

 Vandaag staat een wandeling naar zee en strand op het programma. Maar natuurlijk pas na het ontbijt en een lekkere espresso. Het zonnetje staat alweer te shinen, verwarmt de camper weer en we horen kraakje na kraakje. Dat gekraak komt door het opwarmen van het metaal van de camper, waardoor het zich gaat (uit)zetten.


In het stadje brengen we een bezoekje aan de "Chinees".  Dit is niet een Chinees waar je kunt eten, maar eentje die de meest onvoorstelbare spulletjes te koop heeft. We hebben al tijden last van het klepje van de elektriciteit aansluiting. Onder het rijden en vaak na een passeren van een reisbus, klapt het dekseltje open en blijft vervaarlijk op en neer zwabberen. Ik heb het al eens proberen op te lossen met klittenband, maar dat is niet afdoende. Ik bedenk om het eens te proberen met magneetjes. Dus train ik alvast op de vraag, "Tienes un iman pequeño" (heeft U een klein magneetje?) In de Chinese winkel stel ik deze vraag dan ook foutloos, waarop de mevrouw antwoordt, "Si, but you can talk English if you want." Ik ben stomverbaasd, omdat het er accentloos uitkomt. Ze wijst ons de plek aan, waar de magneetjes te vinden zijn. Ik geloof mijn ogen niet, wel 10 soorten zijn er te vinden. Ook zien we nog een thermometer klokje, maar daar over later meer. 
Als ik de verkoopster vraag hoe het kan dat ze zo goed Engels spreekt blijkt dat ze dit heeft gestudeerd.


Middenin het stadje komen we deze zogenaamde "facade" tegen. Het is alleen de voorkant en ingang van een verwilderde tuin met geen enkele verbinding met een huis. Jammer dat het zo in verval is geraakt.


Van verval van de Boulevard is nog geen sprake, maar er wordt dan ook hard aan gewerkt. Zo te zien worden er kabels aangelegd. Het gevolg is dat er een soort samenscholing van oude mannen is, die lijken re wachten tot ze weer op hun eigen stekkie, in het zonnetje, kunnen zitten.
Als ik deze foto wil nemen, blijft een oude heer maar voor de camera heen en weer drentelen.


Het gevolg van de renovatie is wel dat er niemand op het strand te vinden is. Behalve 2 honden uitlaters. Op het verder compleet verlaten strand zien ze kans om toch nog met hun hondenriemen in elkaar verstrikt te raken.


Dan nog even over het elektriciteitsklepje. De magneetjes willen niet op de binnenkant van het klepje blijven plakken, dus dan maar op de buitenkant, nietwaar?


Terug naar het klokje. Ons originele thermometer klokje in de camper staat al een paar dagen op dezelfde temperatuur. Ook gaf het ding in de avond, altijd door de invloed van de warmte van de televisie, een paar graden teveel aan. Nu is de temperatuur iets meer  realistisch. 



                        I