Tjonge, als ik vanmorgen mijn neus buiten de dekens houd heb ik het gevoel dat die er bijna afvriest, zo koud is het. Gelukkig heb ik het thermometerklokje weer gerepareerd en stel vast dat het buiten 2.2 graden en binnen 4.4 graden is. Later ontdek ik dat ik het raam een eindje open heb laten staan....... tja.
De kachel aan en de gordijnen open, om de zon haar werk te laten doen, om daarna direct weer achter de gebreide onderbroek te kruipen. Een uurtje later is het alweer 20 graden in de camper.
Na de koffie wil Ali toch nog even proberen of het kerkje nu wel open is. Nu is het in de schaduw nogal frisjes, terwijl het in het zonnetje goed toeven is.
Maar goed voorbereid is deze dame altijd, dus compleet met hoofdband, maar met zonnebril, staat ze hier een poging te doen een luid kwetterende halsbandparkiet in de palmboom te ontdekken.
Het kerkje, de Iglesia de San Roman Parochiekerk, is een van de meest opvallende gebouwen in het centrum van Lloret de Mar. De kerk dateert uit de 16e eeuw en speelt ook nu nog een belangrijke rol in de lokale levens en cultuur. Hoewel de kerk van buiten er licht en modernistisch uitziet, heeft het juist een ingetogen, tijdloos interieur.
De oorspronkelijke kerk werd gebouwd in 1522, waarbij de oudere kerk, Mare de Déu de Les Alegries, als hoofdkerk vervangen werd. Aan het begin van de 16e eeuw was Lloret de Mar kwetsbaar voor aanvallen van Turkse en Algerijnse piraten. Daarom werd de nieuwe kerk strategisch ontworpen om te dienen als zowel een gebedshuis en een veilige plek tijdens aanvallen.
De kerk is vandaag wel open, maar heel gepast lijkt het mij niet om naar binnen te gaan, omdat er een afscheidsdienst wordt gehouden. Morgen maar eens kijken of het dan wel lukt.
We ontdekken een supermarkt, eigenlijk vlak in de buurt van de camping, waar alle benodigde levensmiddelen voorhanden zijn. Dus weer een pre voor deze campingplek, het wordt steeds beter.
