Het is alweer 31 december 2022 en natuurlijk overvalt mij steeds vaker het gevoel dat de tijd snel gaat. Typisch een oude mannen opmerking, realiseer ik mij nu. Zoals al 30 jaar vieren we Oud en Nieuw op Schiermonnikoog.
Het is alweer 31 december 2022 en natuurlijk overvalt mij steeds vaker het gevoel dat de tijd snel gaat. Typisch een oude mannen opmerking, realiseer ik mij nu. Zoals al 30 jaar vieren we oud en nieuw op Schiermonnikoog.
Met de verwachting dat het druk gaat worden bij Schut, de plaatselijke kruidenier, slaan we het ochtendzwemmen over en gaan het dorp in. Tenminste dat was de bedoeling. maar als ik mij helemaal in de kleren heb gehesen constateert Ali dat het regent en het pas om 10 uur weer droog wordt. Dus alle kledij weer op een bult en de zwembroek aan en hup, baantjes trekken. Een mevrouw kruist mijn pad steeds, midden in het bad en iedere keer maakt ze meer geluid. Puffend en steunend en later water spuwend passeert ze mij, totdat ik mezelf erop betrap dat ik haar in de gaten begin te houden, omdat mij de angst bekruipt dan er een moment komt dat ze zinkend ten onder gaat. Maar door een meute kinderen wordt het ons onmogelijk gemaakt nog verder baantjes te trekken. Het is een heerlijk excuus om te stoppen.
Zoals verwacht is het druk bij Schut. Even uitleggen, het is jaren geleden dat de kruidenier Schut heette maar het is nu "Brunnekreef". Maar ja, oude man en tradities, U herkent het wel, hoop ik. Het is er weer loeiend druk, dus is het kruip door, sluip door. Ali slaat allerlei verleidelijke snoeperij in voor vanavond. Ik word meegesleept en sla, ondanks mijn non alcohol periode een fles witte wijn in. Natuurlijk moet daar ook een toastje bij en met trots schaf ik een "Surinaamse vrije uitloop scharrelei salade" aan. Het mag duidelijk zijn dat ik, met een gerust hart, 2023 binnenstap, want mijn bijdrage voor het milieu en diervriendelijkheid is gezekerd. Tegelijkertijd maak ik mij zorgen over de toenemende vogelgriep en of dat "vrije" uitlopen wel zo gezond is voor de kip.
De boodschappen zijn binnen, dus steken we de weg over om bij v/d Werff een kopje koffie te gaan drinken. Voor modernismen moet je bij v/d Werff niet zijn. Cappuccino is hier dan ook uit den boze. De koffie kost hier al vele jaren 80 cent en dat wou de oude v/d Werff niet veranderen. Wat schetst mijn verbazing als de traditioneel in het zwart geklede ober ons voor de keuze stelt: "Vers gemalen koffiebonen" of "Gewone filtermaling". Ik voel nattigheid! De "Vers gemalen" smaakt prima, maar we nemen voor het vergelijkend warenonderzoek ook nog een bakkie "filtermaling". Mij bevalt de filterkoffie beter, Ali gaat voor de " Verse". Als de rekening komt schiet ik in de lach. De filterkoffie is nog steeds 80 cent, echter de versgemalen is met de tijd meegegaan want die kost €2.60 !!
Vlak voordat ik weer op de fiets stap, merk ik dat ik mijn sjaal op de kapstok ben vergeten. Bij de ingang staat een heer van zijn sigaar te genieten. Als ik de deur wil openen, vliegt deze open en komt er het hoofd van een oudere dame om de hoek piepen. "Mag ik misschien even naar buiten?" bijt ze mij toe. "Maar natuurlijk mevrouw, zeker omdat U het zo vriendelijk vraagt". Hierdoor kijkt ze zo mogelijk nog nijdiger. Als ik terugkom meldt de sigaar rokende meneer bij de deur, "Het is wel te hopen dat mevrouw, op haar vuurwerk, een langer lontje heeft. Enige humor kan deze heer niet ontzegd worden. "Tja, ik wens U in ieder geval een heel prettige jaarwisseling", hij neemt nog maar eens een teug van zijn sigaar en lacht minzaam.
