"Zachtjes tikt de regen op het camperluik, ritme van....." Rob de Nijs zong er al over in 1963. Het bijkomende voordeel is dat het niet vriest, want dan zou het sneeuw zijn nietwaar en dat hoor je niet. Maar koud is het wel, hier in Cambrils. Morgen vertrekken we richting Benicassim, hoewel het daar, qua temperatuur al niet veel beter is. Daar blijft het kwik ook hangen op 13 a 14 graden. Oke, dat zijn weer 4 graden meer dan hier. We blijven optimistisch.
Via de "tamtam" krijgen we de volgende berichten.
"Na een gemiddeld veel warmere start van de winter in Spanje, is dat in de tweede week van januari compleet veranderd met de komst van een koude periode. Hierdoor zakken de temperaturen op veel plaatsen onder het vriespunt, iets wat ook in de Costa Blanca te merken is. Op verschillende plaatsen zoals in Benidorm, werd dinsdagmorgen natte sneeuw gezien."
Langs het strand van Cambrils staat ook een pittige wind, dus veel animo om te badderen is er dan ook niet. Hier en daar kom je een verdwaalde hardloper tegen, die overigens helemaal ingepakt is, maar wel met blote benen aan het rennen is. Ook in de camper gaan we soms vervaarlijk heen en weer.
Dat je soms maar beter eerst de betekenis van een beeld kan weten, om dan pas een foto te maken, blijkt wel uit deze voorstelling. Want ik had hem beter van de andere kant kunnen nemen. Het werk wordt namelijk gevormd door een groep van drie vissers, die de zielen vertegenwoordigen. In hun handen dragen ze manden vol vis om te verkopen. (Kijk, die staan er nu dus niet op). Deze 2 zeemeerminnen die welvaart (let op de bootjes rechts) en de storm symboliseren. De mythologische wezens zijn metaforen voor de elementen: de zon en de maan, bepalende factoren als het gaat om vissen.
Ach ja!
Torre dels Moros, is een oude kustverdedigingswachttoren gebouwd in de 17e eeuw. De ligging in het midden van de haven heeft het tot een van de meest bekende gebouwen in Cambrils gemaakt. Het gebouw staat op de lijst van cultureel erfgoed van nationaal belang en is af en toe geopend met tijdelijke tentoonstellingen.
Een enkel restaurantje of bar, dat wel open is, komen we op onze wandeling naar de haven tegen. Want winkels zijn hier allemaal gesloten, tot het seizoen weer aanbreekt. Dat maakt Cambrils, in deze periode, een saaie bedoening.
Als afscheid nog een zoekplaatje (want ze staat er echt op) en herinnering aan Cambrils,. Het is de vraag of we hier weerkomen, misschien in een andere periode.
