Probeer het maar niet op te zoeken, want het is een gehucht van niks in de buurt van Rijssen. Het wordt vandaag een spannende rit omdat het de vraag is, komen we ze tegen of komen we ze niet tegen. De actie voerende Hermandad, die de minister duidelijk willen maken dat ze geen zin hebben om nog meer salaris in te leveren. Zo dreigt hun ‘Onregelmatigheids toeslag’ te verdwijnen en worden de ‘Piket diensten’ niet meer extra beloond.
De weg compleet blokkerend blijven ze 60 km/u rijden, waardoor er achter hen zich een gigantische file opbouwt. Ik denk niet dat je deze actie onder de noemer ‘publieksvriendelijk’ kan rangschikken.
Op camping Molke worden we alleraardigst ontvangen en krijgen we een ‘comfort’ plaats voor de prijs van een ‘acsi’ actie. Voor Wi-Fi moet 5 euro/dag betaald worden, maar bij de receptie is het gratis. Ik vergeet te vragen naar de toegangsnaam en loop even later terug. De receptie is dicht, maar een paar hulvaardige dames, die ook juist op Internet bezig zijn willen mij wel ten dienste wezen . “Molke 1 meneer” zegt dame 1, “Maar daar moet je inloggen en kost 5 euro per dag” zeg ik. “Hemeltje wat duur, nou dat doe ik niet” zegt dame 2. “IK heb verbinding”roept dame 1 ‘”kiek moar” “Ja, maar” probeer ik nog eens, “daar moet je inloggen!” “Nee hoor” roept dame 2, “Ik bent d’rin” “Kiek”, roept dame 1, “Ik hoal zo mien post op” “Oh nee”, zegt dame 2, “Dat goat mie niet luk’n “ . “Nee, dat kan wel klop’m, zegt dame 1, ”ik heb ook mien eig’n WiFi”.
Wij gaan fietsen dus halen we ze van de camper. Nou was het in Spanje de laatste keer dat we hebben gefietst en dat ga ik onderweg merken. Hoewel de zon schijnt is het een koude wind en bevriezen mijn oren bijkans.
Zelfs als we bij het Wierdense veld aankomen, waar het een ‘oorverdovend’ lawaai van krijsende meeuwen is, kan ik mij alleen concentreren op mijn eigen ‘oren’ die bijkans ook verdoofd zijn, maar dan door de kou. Het chagrijn slaat toe en als Ali iets te ver voor mij uit fietst, krijg ik de neiging om te keren. In Nijverdal belanden we in, wat ze tegenwoordig een Finexwijk zouden noemen. Alleen mochten de bewoners hun stulpje uit een geïllustreerde brochure kiezen. Je kunt merken dat ze trots zijn op hun keuze aan de namen die ze aan hun onderkomen geven. Ik ontwaar zelfs de originele naam “Me Casa”. Na de inkopen bij de AH in Nijverdal gaat het ’voor de wind’ en in de zon richting camper en zit ik nu met “rode oortjes” dit verhaaltje te tikken.
Morgen staat BMsat in Rijssen op het programma (schotel vastzetten).
