Soms nemen we goede beslissingen. Op deze zonnige zondag staan we vroeg op, om op tijd bij de camperplaats in Pont-à-Mousson te zijn. Onderweg ontdekken we dat de rit het tegenovergestelde is van gisteren. Komen we gisteren door veel stadjes en dorpjes, vandaag is het alsof we alsnog de Peage hebben genomen, terwijl dat niet het geval is.
Hier een voorbeeld van de slechte staat van de wegen die we tegenkomen. Een ijverige Fransoos is met een gietertje, gevuld met heet asfalt, de scheuren langs gegaan om die op die manier te vullen. Echt kilometers lang stuiteren we over de vaak 2, 3 of 4 baans wegen.
Geaccidenteerd is een woord wat mij te binnen schiet, misschien ingegeven door de Amstel Gold Race, als ik terugdenk aan de glooiende weg van vandaag.
Wat opvalt is de staat van het Koolzaad. Was het meer zuidelijk als een ‘gele zee’, hier, meer noordelijk, moet het nog tot volle wasdom komen.
En dan de camperplek. Dit is ons uitzicht vanuit de camper en het is dan ook niet verwonderlijk dat het deze plek zeer populair is. Het is nu 15.00 uur en het staat nu al vol en draaien de ‘nu aankomers’ het stuur en vertrekken weer.
Het is een echte camperplek en het staat werkelijk “Hutje Mutje”. De eerste die zijn camper naast ons neerzet doet dat zo strak dat onze deur niet meer open kan. Ali ziet kans, in overleg met de bij rijdster, hem een andere plek te laten kiezen. Even later ramt een Nederlander zijn camper er alsnog tussen. Ik probeer nog grapjes te maken, maar briesend en steunend, vertelt deze ‘echte camperaar’ dat hij 20 jaar ervaring heeft en niemand hem iets hoeft te vertellen. Voordeel van zo’n driftkikker is dat ‘ik’ alleen maar kan lachen en mij, nu eens, niet druk maak.
Morgen zoeken we de, relatieve, rust op. Ali zal en moet naar Arcen in Noord Limburg en dat alleen voor het bronnen bad en sauna.
