De laatste dag op deze camping is een rustige dag. De Spanjaarden breken hun zonnescherm af en stoppen hun zaakjes weer in de auto om naar huis terug te keren. Hun vrije dagen zitten er weer op.
Schuin achter ons staat een alleenstaande Duitser, die de godganse dag bezig is om achter 5 katjes aan te rennen, met in zijn hand een blikje kattenvoer of een kommetje met water. Als hij niet bezig is andere camperaars lastig te vallen met zijn ‘complot’ theorieën is hij met die poesjes in de weer. De man heeft kennelijk te lang in de Spaanse zon doorgebracht. Zo beweert hij bij hoog en laag dat niet Lubitz het vliegtuig heeft laten neerstorten, maar dat het is neergeschoten door de Franse regering.
Ali vermaakt zich met het spotten van de vele apparaten die over ons heen vliegen. Ik zeg apparaten omdat het de meest uiteenlopende vliegachtige dingen zijn. Van normale eenmotorige vliegtuigjes tot aan Delta-wings en Kite-vliegers met zo’n knetterend brommer- motortje. Het is een bonte verzameling die over ons heen komt. Tijdens onze fietstochtjes hebben we het vliegveldje niet kunnen ontdekken.
Morgen gaan we 300 km noordelijker.
