Vanmorgen aan het ontbijt gebeurt het volgende;
Op een golfkarretje komt een donkerharige schone aanrijden en stapt vlak voor onze camper uit. Bevallig gooit ze haar, in een zwarte maillot gehulde lange benen, buiten het karretje. Hierdoor ontwaar ik haar zeer kort plooirokje en terwijl ze een aantal keren haar lange haren naar achteren gooit, ritst ze haar zwarte vest tot bijna naar beneden. Gebiologeerd blijf ik kijken terwijl ze haar lage decolleté aan de omgeving blootgeeft. Ik kan nog juist “Zie jij wat ik zie?” richting Ali uitbrengen. “Jazeker” zegt Ali: “Ze komt het invaliden toilet schoonmaken”. Plop, als een zeepbel spat mijn droom en fantasie uitelkaar.
Wat kan het leven toch mooi zijn, maar net als dromen, soms kort.
Het gaat vandaag regenen en het is somber weer, daarom besluiten we via de Peage een langere rit naar Lyon te maken. Een rit van ruim 5 uur. De Peage links laten liggen is ook een optie, maar dan zijn we ruim 7.5 uur onderweg. Dat is dan een enorme omweg, waar we via een slingerweg een totaal andere richting worden opgestuurd en dat is dan nog zonder de op TomTom aangegeven vertragingen.
Ali vermaakt zich onderweg met het proberen een foto te maken van de seringen, die langs de kant van de weg groeien. Als ze zo direct mijn verhaaltje gaat redigeren zal ze roepen “Het zijn geen seringen” .
Op de “heenweg” heeft ze dit gedrocht ook al gefotografeerd, meldt ze ten overvloede, “maar toen heb je er niks mee gedaan volgens mij” is de sneer die er achteraan komt. Dus lezers en lezeressen, hier is ie dan, ‘de toren waarvan we niet weten wat het was/is en waar hij voor dient. Sommige zaken zijn, zoals praatpalen langs de snelweg, zinloos en dat alleen al is voldoende om het hier te melden (dat van die praatpalen hoorde ik gisteravond bij Pauw) .
Lyon is een grote stad…. en waar kenmerken zich grote steden zich in, juist, wanstaltige gebouwen. Het hoeft niet mooi te zijn, als het maar opvalt en ‘anders’ is.
En druk, vooral druk is het in Lyon en hier belanden we dan ook in een ‘echte’ file en voor ons provinciaaltjes is dat dan weer een hele belevenis.
Morgen gaan we Lyon verkennen per bus/metro.
