Inderdaad, we staan in Oostenrijk en dit plaatje is daar het beste bewijs voor.
Vanuit Ljubljana kiezen we voor de Tolwegen, richting Salzburg en een camping een kleine 30 km ten zuiden van Salzburg in St. Johann im Pongau. Ik zou het niet opzoeken, want dat kon nog wel eens een hele klus worden.
De wegen in Slovenië zijn werkelijk om door een ringetje te halen en volgens Ali moeten ze daar wel subsidie van de EU voor hebben gekregen. Vlak voor de grens moet er een Oostenrijks wegen vignet aangeschaft worden. Tegelijkertijd wordt er gepauzeerd en krijg ik mijn laatste “spinazie en kaas rol”. Als ik de eerste hap neem krijg ik te horen, “dit is vetter dan een croissant”, lekker is dat!
En toch, hoe fijn het ook voelt om te reizen naar onbekende gebieden, geeft Oostenrijk weer een vertrouwd en veilig gevoel. Misschien werkt het “thuiskomen” ook wel gunstig op de gemoedsrust.
Er moet mij wel weer iets van het hart, hoe mooi Oostenrijk ook mag zijn, ik krijg toch weer het gevoel dat ik teveel van de onderkant van het land te zien krijg, zo vaak rijden we door een tunnel.
Bij aankomst bij deze camping gaan de dames zich melden bij de receptie, maar het enige wat ze bereiken is een uit de kluiten gewassen dame die vanaf een balkon hun enkele commando’s toe roept. “Zelf een plek zoeken” en “niet teveel plaats innemen” daar kunnen ze het mee doen. De dame in kwestie woont wel in een prachtig huis.
Morgen weer verder, maar de directie heeft nog niet besloten waar naartoe.
