De laatste dag met de groep kondigt zich aan en wordt voor een groot deel in beslag genomen door het uitvogelen van de route door Macedonië/Albanië en Montenegro. Coördinaten van campings kloppen niet en diverse kaarten worden geraadpleegd. Het gaat zelfs zo ver dat Max en Lydi een deel van hun kaartenboek opofferen.
En dan is het zover, het galgenmaal, de eindspeeches en de gebruikelijke plichtplegingen.
De leiding wordt in het zonnetje gezet, hoewel de donderwolken al een dreigende houding aannemen. En dit onder het genot van een barbecue.
Hier en daar ontstijgen er branderige rookwolken van de diverse bakplaten en als bijna alles dreigt te verbranden wordt het startsein voor de barbecue gegeven.
De dag eindigt op een prachtige manier, zo ook onze reis door Turkije, terwijl de groep nog een paar etappes gezamenlijk gaat maken. Afscheid nemen is en blijft lastig. Voor sommigen is dan de oplossing het helemaal maar niet te doen; dit laatste geldt zelfs voor de assistent begeleiding.
Vandaag wordt een dag van “ontgroepen”, zwemmen en op het strand hangen, tot zonsondergang…………………………………………………
