Gisteravond wordt er nog even een wandeling naar het dorp gemaakt, dat wil zeggen met z’n drieën, want plotseling gooit Herman de “kont in de krib” en heeft geen zin meer. Het jong zit soms vol met nukken. Ali komt terug met enthousiaste verhalen, maar ook dat het nogal steil omhoog gaat en dat het maar goed is geweest….. enz. Wat is het toch een lieve vrouw!
En wat maakt ze (soms) mooie foto’s.
Na het gebruikelijke bezoek aan de kerk, die overigens gesloten is, gaat het weer terug naar de camping via het steile pad naar beneden (zie het snel stromende riviertje).
De volgende ochtend wordt het alweer tijd voor het afscheid van Oostenrijk.
Het blijft een bijzonder land, met prachtige vergezichten op de bergen en daartussen de dalen en soms een prachtig uitzicht op een slot.
We zijn gewend geraakt aan uitgebreide pascontroles aan de grens en dan komt de oversteek van Oostenrijk en Duitsland als een koude douche. Een soort keet, waar de eventuele beambten droog kunnen zitten, is alles wat deze grens voorstelt.
Hoogste tijd voor een stop, voor koffie en chocolade croissants, aan de Chiemsee en een heerlijke “massage”, want na 2 uurtjes rijden krijg ik toch echt een ‘blikken kont’.
Kunnen we een kerk niet bezoeken, wordt deze, onderweg, wel op de foto gezet. Ik zal binnenkort eens een serie ‘kerken onderweg ’ op de Blog plaatsen. Er wordt nu gediscussieerd over er wel of niet nog naar Augsburg wordt gegaan. Ik merk dat er weinig animo is.
Morgen gaat het richting “geen idee”.
