Eerst maar even over gistermiddag laat. Ik zit een beetje over de band te draaien, dit is zendamateur jargon, totdat ik ineens ontdek, dat een exotisch station uit de Filipijnen uit de ruis komt. Ik luister een tijdje mee en iedere keer als hij de microfoon loslaat, is het alsof heel Europa begint te roepen. Na een poosje waag ik, achter de hele meute aan, ook een poging... en zowaar hij komt voor mij terug. Het is een Filipijnse ingenieur, die voor zijn werk vaak op zee zit. Zijn naam is Zshornack D. Villanueva, maar verstandig als hij is, laat hij zich Nicky noemen.
Het is één van de eerste stations in de regio Oceanië en ik ontvang dat met een verticale antenne op een camping met een hoop storing door al de omvormers en zonnepanelen.
Tjonge, wat kan een mens toch trots zijn op een gesprekje over een afstand van iets meer dan 10.000 km.
Ali wil vandaag "Unbedingt" naar de OBI in Höxter, want ze zit zonder siliconenkit en eigenlijk is dat onbestaanbaar. Zeker als er, zo nu en dan, een paar druppels (redactie iets meer) water uit de onderkant van een kraan komen. Ik wil de hele kraan vervangen, maar er zal en moet eerst met siliconenspul geprutst worden. "Dat is veel teveel gedoe want je kan er bijna niet bij" vindt ze. De expert komt met diezelfde "Lösung", maar daar wil ze niks van weten. De man vindt het maar wat vermakelijk. Het wordt tijd voor een broodje.
Als ik diep verzonken in mijn gedachten zit te eten, maakt mijn ega deze foto. Op de achtergrond staat een Syrische mevrouw. Als we onze bestelling bij haar plaatsen, zegt ze ineens: "Waren jullie hier vorig jaar ook al?" We kijken elkaar verbaast, of is het verdwaast, aan. Kijk, wij zijn door het hele jaar heen echt niet de enige clientèle van deze toko, dus opmerkelijk is het op z'n minst dat ze ons herkend. Daarbij komt dat ze al gelukkig getrouwd is en sterker nog, ook hier in Duitsland nog een kind heeft gekregen. Dus dat ze voor mijn charmes gevallen is, ligt ook niet voor de hand. Oké, ze is hier nu 8 jaar en spreekt aardig goed Duits.
Als wij aan een "gezond" broodje zitten, tonen de Duitsers toch een geheel ander eetpatroon. In rijen staan ze voor de Currywurst tent te wachten. Met enige jaloezie maak ik deze opnamen, wat diep van binnen heb ik ook wel weer eens zin in zo'n heerlijke Currywurst mit Sanf. Ik vraag mij tegelijkertijd wel af hoe zoiets zou vallen, na jarenlang geen vlees te hebben gegeten.
Ik heb vorig jaar her een nieuwe Renault Captur in Höxter besteld omdat je hier je nummerbord kan laten personaliseren. Ik wou graag Herman op het nummerbord, maar nu zijn er twee problemen ontstaan. Ten eerste schijn ik niet met dit nummerbord in Nederland te mogen rijden en ten tweede hebben ze mijn naam op de Duitse wijze geschreven, met dubbel N.
Dus heb ik gezegd, "bied hem maar te Lease aan, wat dit gaat zo niet goed komen" en heb ik mijn handen ervan af getrokken. Wel jammer, want het was een mooie auto.
