Holzminden 17

 

Tja, deze opgewektheid zullen we weer voor een paar maanden moeten missen, want vandaag vertrekt  onze Romy weer richting Groningen. Maar natuurlijk niet voordat ze haar opa ervan heeft overtuigd, dat zijn haarscheiding, toch echt aan de andere kant zit. 

Daarvoor heeft ze de dikste lol om opa, qua haar, vreselijk te mishandelen, tot aan punk en staartjes aan toe.

Maar vandaag gaat het, na een pittige wandeling van 2 kilometer, "zu den Zügen" van Holzminden, waar ze overigens druk aan het verbouwen of "erneuern" zijn. 

Terwijl ik tussen de militairen neerplof, want ik heb het wel gehad na die wandeling, kijkt oma verontrust in de richting waar de trein vandaan moet komen.

Dan gaat het snel, de trein komt en het is druk op het perron en een zitplaats, voor de lange reis van 5 uur met 2 overstappen en vertragingen, is dan wel essentieel. Afscheid, snel, snel.......

Als oma het tegenlicht afschermt, maak ik nog een laatste foto, door het verduisterde raam en dan rijdt de trein onherroepelijk van het treinstation weg. Het waren 5 fijne dagen.

Hoewel de conductrice nog kans ziet iemand op het perron nog een Hi Five te geven.

Wij begeven ons richting het Postkantoor, want er moet een condoleance kaart op de bus en daar heb je een postzegel voor nodig. Maar "Briefmarken?" nee die verkopen ze daar niet. Nee, daar moet je voor naar de Edeka, ja echt waar. Maar ook niet de Edeka bij de camping? Nee, die in het centrum van Holzminden.

Maar ook niet in de winkel van de Edeka in het centrum van Holzminden, nee, bij de DHL en de "Getränken" winkel. Het is werkelijk om gek van de worden. Ik steek mijn ongenoegen niet onder stoelen of banken en wonderwel krijg ik allemaal medestanders van Duitsers, die er ook helemaal niets van begrijpen. Oh ja, dat Postkantoor, is geen postkantoor meer maar een bank.

Als (schrale) troost, voor zowel het vertrek van Romy, als het Briefmarken debacle, eten we maar een lekker broodje bij de Echte Edeka aan de overkant.

Bij terugkomst in de camper overvalt ons een gevoel van leegte, maar tegelijkertijd een gevoel van ruimte, grappig.