Wat een begin van de dag. Als we de gordijnen openen is dit ons uitzicht. Om eerlijk te zijn, kies ik een foto, waar nog iets op te zien is, want in het begin zie je echt de overkant niet.
Het wordt warm vandaag, echt warm en we kiezen ervoor om vandaag het stadje in te gaan. Dat wordt een onverdeeld genoegen, omdat we in onze posse onze kleindochter mee hebben. De jeugdigheid spat er werkelijk van af en al snel heb ik geen last meer van mijn vermoeide voeten.... Ja mensen, we worden ouder.
Geen speeltuig laat ze onbenut en zonder enige terughoudendheid springt ze van het ene toestel naar het andere. Het leuke is, ze laat zich zonder enig probleem fotograferen.
Nu beschouw ik dit wel als een bijna verplichte afleiding, want Oma bezoekt nu ongeremd alle kledingwinkels die er maar te vinden zijn en dat zijn er veel, hier in Holzminden. Want ja, ook zij voelt zich nu moreel gesteund door de vrouwelijke steun, in de vorm van Romy
Die zich overigens ook laat gelden op fotografisch gebied en ze laat dan ook geen moment onbenut om ons vast te leggen in onze meest intieme momenten.
Oké, nog één dan!!!!....
Tot morgen.
